Nema sumnje da je mnoge Apatince obradovala vesti o pokretanju proizvodnje u apatinskom brodogradilištu. Brodogradnja u Apatinu ima dugu i slavnu tradiciju. Razvoj grada i sa njim razvoj trgovine, nakon kolonizacije u 18. veku, uslovio je potrebu za gradnjom brodova, te su oko apatinskog pristaništa nastale brojne šoperske tj. brodotesarske radionice, a ubrzo je osnovan i njihov esnaf. Gotovo dva veka tradicije brodogradnje u Apatinu krunisano je naporima Johana Kramera, koji 1920. osniva pravo brodogradilište. O razvoju apatinskog brodogradilišta, Boris Mašić, istoričar i dobar poznavalac početka razvoja ove privredne grane, naglašava:
-Kramer je rođen u Apatinu 1886. godine, gde je izučio mašinbravarski zanat. Šegrtovao je u brodogradilištima u Pečuju i Budimpešti, a usavršavao se u Beču, Kemnicu i Drezdenu. Godine 1907. emigrira u Ameriku – tačnije u Sent Luis. Posle pet godina se vraća u Apatin i otvara mašinbravarsku radionicu. Uspešnu preduzetničku priču prekida Prvi svetski rat – Kramer je regrutovan i pune četiri godine rata provodi na frontovima u Galiciji i Italiji. Nakon rata se vraća u Apatin i počinje gradnju malih motornih čamaca. Neki dokumenti pokazuju da je imao ambiciju i da pravi avione, te je 1919. nabavio jedan avionski motor.
Ipak, do realizacije i pokretanja velikog projekta dolazi u decembra 1920. godine, kada sa svojim partnerima Peterom Sauterom i Jakobom Jergom osniva brodogradilište, koje 1922. godine dobija ime „Brodogradilište Johan Kramer“. Pogon za kratko vreme postaje veoma čuven. Kramer patentira nove tipove propelera, eksperimentiše sa brodskim konstrukcijama, a već 1929. godine proizvodi metalne rečne brodove sa sopstvenim modernim pogonom – i to prvi u Kraljevini Jugoslaviji.
-Brodogradilište je opravljalo i sve rečne bojne brodove iz flote Kraljevine Jugoslavije. Kramer 1935. godine od države kupuje močvarno zemljište na kojem se nalazi današnje brodogradilište. Patentira specijalnu pumpu i nasipa ogromne količine peska, kako bi napravio prostor za buduće pogone. Već sledeće godine u novim pogonima brodogradilišta radi preko 600 ljudi, kaže Mašić.
Nakon mađarske okupacije Bačke 1941. godine, brodogradilište se stavlja pod prinudnu vojnu upravu, a u toku rata služi za gradnju brodova za nemačku vojsku. Pri povlačenju nacista, Kramer dobija naredbu da uništi sva plovila u brodogradilištu. Međutim, on to ne čini. Sakriva brodove u močvaru, a mašine demontira i krije na različitim lokacijama po Apatinu. Nakon ulaska oslobodilaca, Kramer otkriva lokacije sačuvanih brodova i predaje ih na korišćenje partizanskoj vojsci.
-Nakon 1945. godine, sva brodogradilišta u Vojvodini su nacionalizovana, ali je u jednoj od odluka posebno naglašeno da osnivač apatinskog, Johan Kramer, mora da ostane zaposlen kao tehničar. Toliko je bilo Kramerovo znanje i ugled među brodograditeljima, napominje apatinski storičar Boris Mašić.
Ostatak priče se manje više zna: brodogradilište nastavlja svoj procvat tokom druge Jugoslavije, ali ga nažalost sa raspadom ove zemlje i tranzicijom čekaju brojne nedaće. Nadamo se ipak da je sa tim gotovo, i da ovaj ponos apatinske privrede čekaju novi slavni dani, kada će Apatin ponovo biti nadaleko poznat po brodogradnji.
