Antonio Gaudi, jedan od najpoznatijih španskih arhitekata, rođen je 1852. godine u katalonskom gradu Reusu. Odrastao je u porodici u kojoj se negovala grnčarska tradicija, te je već tada razvio interesovanje za arhitekturu, koju i upisuje 1869. godine u Barseloni. Zbog nedostatka novca, uporedo sa studijama, radio je kao tehnički crtač i dizajner nameštaja, a budući da je bio uspešan u tom poslu, dvojica katalonskih arhitekata ga angažaju za različite projekte. Nakon diplomiranja, Gaudi je jedan period bio zaposlen kao dizajner enterijera i dekorater, tokom kojeg je dizajnirao vitrinu za obdanište, koja biva izabrana za Univerzalnu izložbu u Parizu. Taj čin predstavlja zaokret u njegovom profesionalnom životu, jer ga primećuje Eusebi Guelj, jedan od poslodavaca tekstilne industrije, koji će kasnije postati Gaudijev glavni klijent i mecena.
Gaudi je tokom svoje karijere bio tvorac mnogobrojnih umetničkih dela, od kojih je čak osam UNESKO proglasio za svetsku baštinu.
„Park Guelj“
U pitanju je park sa arhitektonskim elementima, koji se nalazi u Barseloni. Prvobitno je bio deo komercijalno neuspešne stambene zone, a kasnije biva pretvoren u gradski vrt. Gaudi je projekat ovog parka izgradio u svom prepoznatljivom stilu, tako da ga karakterišu talasasti oblici, prirodni materijali i višebojna lomljena keramika. Ključno mesto u parku je glavna terasa, okružena dugom klupom u obliku morske zmije, a kada prođu kroz glavnu kapiju, posetioci nailaze na čuvara parka, odnosno, na čuvenu skulpturu zmaja. Zmaj predstavlja Pitona, čuvara podzemnih voda, a poznati arhitekta je na ovaj način želeo da predstavi nešto što je od ogromnog značaja za park, a krije se iza ove skulpture. Naime, to je skrivena cisterna za skupljanje kišnice, koja se koristi za navodnjavanje parka.
„Sagrada Familija“
Preuzevši 1883. godine na sebe izgradnju nove crkve u Barseloni, Gaudi menja prvobitne planove i transformiše ih u sopstveni stil, koji čini kombinacija gotskog stila i secesije. Izgradnja je tekla veoma sporo s ozbirom da je u velikoj meri zavisila od privatnih donacija, a potom je i prekinuta usled izbijanja Španskog građanskog rata. Nakon Gaudijeve smrti, ponovo su krenuli radovi, koji i dalje traju.
Sagrada Familija je osmišljena tako da ima oblik latinskog krsta sa pet brodova, dok unutrašnjost crkve predstavlja šumu, sa stubovima koji liče na drveće, a svaka fasada je posvećena jednom od aspekata Hristovog poslanja. Naime, zapadna fasada je posvećena Hristovom stradanju, dok su na istočnoj prikazane scene iz Hristovog života. Te scene su posebno naglašene nazivima portala – Nada, Vera i Ljubav.
„Kuća Batljo“
Početkom 20. veka, vlasnik kuće, Đosep Batljo, imao je želju da izmeni izgled postojeće zgrade, jer ju je smatrao dosadnom. Prvobitno je planirao da je sruši i izgradi potpuno novi objekat, ali je Gaudi uspeo da uz nekoliko izmena kući da potpuno novi izgled. Jedna od izmena odnosi se i na prozore, kojima je promenio oblik, pokrio parapete i dopunio ih sa neobično oblikovanim malim balkonima. Zatim, fasadu je pokrio glatkim kamenom i mozaikom od keramičkih pločica, a budući da ona nema uglove i prave linije, ostavlja utisak kao da se pokreće. „Kuća Batljo“ se postepeno sužava prema krovu, dodatno ukrašenim ornamentalnim tornjem, koji se završava krstom.
„Kuća Mila“
Na ovom projektu, Gaudi je imao zadatak da ublaži ugao objekta, tako da ju je izgradio u svom tipičnom stilu, sa veoma malo pravih linija i površina, i sa veoma mnogo oblina i krivina. Fasada je urađena u prirodnom kamenu, osim krova, koji je pokriven belim keramičkim pločicama. Na krovu se nalaze stepenišni izlazi i dimnjaci prekriveni staklom razbijenih flaša, te na taj način, krov zgrade predstavlja galeriju na otvorenom.
„Kuća Visens“
Reč je o prvoj značajnijoj građevini koju je projektovao Antoni Gaudi, a koja je bila u vlasništvu industrijalca Manuela Visensa. Poput svih njegovih objekata, i ovaj je živopisan i ekscentričan, te izgleda kao mali dvorac. Kuća je građena u orijentalnom mavarskom stilu, a fasada zgrade je urađena kombinacijom golog kamena, grubih crvenih cigala i obojenih keramičkih pločica. Unutar zgrade ističu se visoki plafoni napravljeni od drvenih greda, dok je pod ukrašen mozaikom.
„Terezijanski koledž“
Ovaj ženski internat i škola za časne sestre počeo se graditi 1887. godine, a nakon što je dotadašnji arhitekta prekinuo sa radovima, Gaudi preuzima na sebe projekat. Zgrada se sastoji od četiri sprata i ima oblik izduženog pravougaonika. Većinski je napravljena od kamena i cigle, a uglovi fase su ukrašeni spiralnim stubovima, sa krstom na vrhu. Unutra se nalazi hodnik sa paraboličnim lukovima, koji nisu samo dekorativni, već imaju i funkciju potpore plafonu i spratu. Simbol ove zgrade su prikazi Bogorodice i Svete Tereze, koji se nalaze na ulazu.
„Kuća Kalvet“
U pitanju je Gaudijev najkonvencionalniji rad, izgrađen za porodicu tekstilnih industrijalaca Kelvet. Kamena fasada je oslikana u baroknom stilu, sa isturenim prozorima i skulpturnim ukrasima. S druge strane, zadnji deo zgrade i njena fasada, kao i dekoracija hodnika i nameštaja, predstavljaju najmaštovitiji deo. Iznad vrata se nalaze inicijali vlasnika, a na glavnom spratu su oluci predstavljeni u obliku pečuraka, iz razloga što je vlasnik bio i mikologičar.
„Palata Guelj“
Palatu sa bajkovitom baštom, Gaudi je projektovao za svog prijatelja Eusebija Guelja. Glavni dekorativni element na ovoj zgradi jeste blago istureni balkon na prvom spratu, koji se samo na krajevima fasade, prenosi i na drugi sprat. Između dva velika ulaza postavljen je ukrašen stub, na kome se nalazio grb Katalonije. U palati se nalazi 127 stubova, koji stvaraju utisak ogromnog prostora, što je i bio cilj katalonskog arhitekte.
