Sve je više porodica sa jednim detetom i verovatno im nije baš prijatno dok slušaju priče o tome kako su jedinci razmaženi, previše zaštićeni, ljubomorni, usamljeni, sebični… Čak je i psiholog Stenli G. Hol još u 19. veku rekao da je “biti jedino dete bolest samo po sebi”.
Međutim, nauka danas demantuje ove tvrdnje i daje odgovor na pitanje da li to što je dete jedinac u porodici ima ikakvog uticaja na njegov razvoj. Jedna od naučnika koji su radili na novoj studiji je profesorka demografije iz Londona Alisija Goisis, koja je analizirala ogroman broj studija rađenih u poslednjih 50 godina na ovu temu.
Jedna od novijih publikacija u stručnom časopisu Population and Development Review pokazuje da, posmatrajući performanse jedinaca na kognitivnih testovima, ova deca ostvaruju slične rezultate kako ona koja odrastaju sa braćom i sestrama.
Ona je istakla da ne postoje značajne razlike kada je reč o ličnosti, odnosu sa roditeljima, dostignućima, motivaciji i ličnoj adaptaciji dece koja su jedinci i onih koji imaju braću i/ili sestre, prenosi bebesymas.com.
Rezultati su dobijeni analizom više od 60.000 studija rađenih u različitim istorijskim fazama u Velikoj Britaniji. Jedinci su imali slične performanse na kognitivnim testiranjima kao i deca kojih je u porodici dvoje, a čak i veće rezultate nego deca koja imaju dvoje ili više braće i sestara.
S druge strane, naučnici kažu da na razvoj deteta najviše utiču finansijski i emocionalni resursi porodice. Goisis je istakla da na dete mnogo više utiče to što odrasta u nemaštini, nego činjenica da je jedino dete u porodici, ali je u svemu važan kontekst.
Na primer, naučnica ističe da u Velikoj Britaniji, gde uglavnom dobrostojeće porodice imaju jedno dete, ono je dobrog zdravlja i kasnije u životu, tok to ne važi za jedince iz Švedske, gde jedno dete najčešće imaju porodice koje su u lošoj ekonomskoj situaciji.
Dobre i loše strane jedinaca
Klinički psiholog Linda Bler kao prednosti jedinaca navodi lingvističke veštine, akademske prednosti, kao i bolje upravljanje slobodnim vremenom i bolje veštine komunikacije sa starijim ljudima jer to često rade.
S druge strane, ona navodi da je loša strana jedinaca to što nemaju inutitivnu i praktičnu inteligenciju koja pomaže da brže razumete šta će neeka osoba da uradi, a koja ne može da se nauči ukoliko ne živite sa osobama sličnog uzrasta. Takođe, jedinci se slabo snalaze u “haosu” koji sa sobom nosi okruženost decom različitog uzrasta jer vreme uglavnom provode sami ili sa odraslima.
