Rođena 1910. godine u Varšavi, Irena Sendler je bila jedino dete oca Stanislava, nakon čije se smrti predvodnik jevrejske zajednice ponudio da plati njeno školovanje. Upisala je studije na Varšavskom univerzitetu, gde se pobunila protiv sistema koji je bio diskriminišući nastrojen prema Jevrejima, a pritom je bio prisutan na mnogim poljskim fakultetima, te sa istog biva suspendovana na tri godine.
Tokom nemačke okupacije, Irena je živela u Varšavi radeći kao socijalni radnik, tako da je već od 1939. godine pomagala Jevreje. Naime, Odeljenje za socijalnu zaštitu u kojem je ona bila zaposlena, nastavilo je da se brine o velikom broju siromašnih i raseljenih u gradu, pri čemu su napravili tri hiljade falsifikovanih dokumenata kojima su pomogli jevrejskim porodicama.
Izuzetnu hrabrost je pokazala rizikujući svoj život kako bi imala pristup Varšavskom getu nakon što je on zapečaćen 1940. godine. Irena je uspela da od opštine dobije dozvolu koja joj je omogućila da uđe u geto kako bi proverila sanitarne uslove. Ušavši, uspostavila je kontakt sa aktivistima jevrejske socijalne organizacije, te je počela da im pomaže, tako što bi ih prokrijumčarila iz geta na arijevsku stranu i pomogla im da postave skrovišta. Takođe, kada ju je novoosnovani Savet za pomoć Jevrejima izabrao da vodi dečju sekciju, imala je dozvolu da ulazi u Varšavski geto. U tom periodu, organizovala je tajno izvođenje jevrejske dece, tako što ih je iznosila u kutijama, koferima ili na kolicima.
Spašena deca su davana na čuvanje poljskim porodicama, varšavskom sirotištu, katoličkim manastirima ili sveštenicima. Međutim, Irena Sendler nije samo pomagala da se deca izbave iz logora, nego je i čuvala spisak pravih i lažnih imena dece, zahvaljujući kojima su posle rata identifikovani pravi roditelji dece. Na taj način omogućila je da se napuštena deca vrate živim rođacima, budući da je većina roditelja bila pogubljena.
Gestapo ju je uhapsio 1943. godine, ali je pre toga uspela da sakrije inkriminišuće dokaze kao što su šifrovane adrese dece koja su spašena i velike sume novca za one koji su pomagali Jevrejima. Nakon hapšenja, osuđena je na smrt, međutim, podzemni aktivisti su uspeli da podmite nemačke stražare koji su je vodili na gubilište. Oni su je ostavili neosvešćenu u šumi, polomljenih ruku i nogu. Ipak, to je nije odvratilo od njene misije, te je i dalje nastavila, sve do kraja rata, da brine o jevrejskoj deci. Budući da je znala da je vlasti drže na oku, morala je da se krije do smrti, zbog čega je propustila čak i sahranu svoje majke.
Irena Sendler je umrla u Varšavi 2008. godine u 98. godini života, a za svoje zasluge i dela nagrađena je titulom Pravednih među narodima 1965. godine. Tokom njenog života organizovani su i susreti na kojima je Irena upoznala ljude koje je kao decu spasila iz logora. Za svoju hrabrost nominovana je za Nobelovu nagradu za mir, a poljski parlament joj je odao počast za „organizovanje spašavanja najbespomoćnijih žrtava nacističke ideologije:židovske dece“.
