Sin somborskog plemića i poznatog poslanika Ugarskog sabora, Ivana Ambrozovića, Adalbert Bela Ambrozović rođen je 1835. godine. Svoje školovanje počinje u Somboru, dok u Mađarskoj završava srednju školu. Bela svoje studije završava u tri grada, tadašnjoj Pešti, Karlsrueu i Beču.
Tokom putovanja u Sjedinjene Američke Države, Bela upoznaje unuku poznatog mađarskog revolucionara Lajoša Košuta, Gizelu Meslenji, sa kojom se venčava 1863. godine. Zbog prerane Gizeline smrti, već 1865. godine, venčaće se sa njenom rođenom sestrom Ilonom.
Svoj talenat pokazuje još za vreme studentskih dana, kada je učestvovao u projektovanju i dizajniranju železničkog mosta kod Strazbura.
Radnu karijeru počinje 1857. godine, u železničkom odboru u austrijskoj pokrajini Štajersk. U državnu službu stupa deset godina kasnije, kada je na poslovima železničkog inspektora imenovan u Ministarstvu za saobraćaj u Ugarskoj. Njegov napredak u radu video se već 1871. godine, kada je kao šef inspekcije ugarskih železnica uzeo učešće u izgradnji železnica u Mađarskoj i njihovom uključenju u Međunarodni saobraćaj.
Istakao se i kao odličan ekonomski i tehnički stručnjak, posebno u vezi sa izgradnjom železničke mreže za potrebe mađarske privrede, o čemu je izdao mnoštvo elaborata na čak pet jezika – mađarskom, nemačkom, francuskom, italijanskom i engleskom. Na Prvom međunarodnom kongresu 1885. godine, održao je govor o razvoju železničkog saobraćaja. Takođe, bio je član Upravnog odbora Udruženja arhitekata i inženjera tadašnje Ugarske, a u slobodno vreme pisao je poeziju.
Adalbert Bela Ambrozović preminuo je 1905. godine u Budimpešti, a sahranjen je u rodnom Somboru.
Iza sebe je ostavio dva sina, Dezidera, koji je radio na poslovima sekretara Zemaljskog umetničkog udruženja u Mađarskoj i Ljudevita, koji je godinu dana nakon očeve smrti postao župan Baje.
