Sada već davne 1953. godine, britanska arheološkinja Ketlin Kenjon je otkopala sedam Jerihonskih lobanja. Skulptura ljudskih glava starih oko 9.000 godina, kojima je lice bilo rekonstruisano gipsom i školjkama umesto očiju. Danas se one čuvaju u Britasnkom muzeju u Londonu i ujedno smatraju prvim pokušajem rekonstrukcije lica.
Stoga ne čudi da je stručnjak za grafiku Cicero Moraeš rešio da uz pomoć najsavremenijih tehnika 3D modelovanja “oživi” jednu od njih.
Otkriće Jerihonskih lobanja
Jerihon se nalazi na teritoriji današnje Zapadne obale i smatra se jednim od najstarijih naselja na svetu. U Bibliji se o njemu govori kao o prvom hananskom gradu koji su napali Izraelci nakon što su prešli reku Jordan oko 1400. godine p.n.e.. Arheolozi nisu uspela da nađu nijedan dokaz o ovom događaju, ali su uspeli da utvrde da je bio neprekidno naseljen 11.000 godina i među njegovim ruševinama da iskopaju brojne nalaze od kojih su najpoznatije spomenute lobanje.
Ketlin Kenjon je spekulisala da su one možda bile portreti nekih od najranijih stanovnika ovog drevnog grada, ali više od 50 lobanja iz istog perioda je naknadno otkriveno širom regiona, na osnovu čega je zaključeno da su one najverovatnije imale neke veze sa pogrebnim praksama.
Moderna rekonstrukcija
Jedna od ovih lobanja iz Jerihona za koju se prvobitno mislilo da je pripadala ženi, je odabrana za savremenu aproksimaciju. Pored toga što je analizama ustanovljeno da je u pitanju osoba muškog pola, ispostavilo se da je gornji deo lobanje znatno veći od proseka. Pretpostavka je da je ona veštački izdužena još dok je individua bila mlada i to tako što je bila čvrsto obmotana tkaninama.
Prilikom rekonstrukcije ovaj put umesto gline i školjki korišćena je anatomska i statistička projekcija izvedena iz kompijuterizovane tomografije da bi se stvorila 3D slika pokojnika. A Moraeš se nada da će u budućnosti na isti naćin rekonstruisati izgled i drugih lobanja.
