Krštenje je prva sveta tajna i predstavlja početak duhovnog života, odnosno duhovno rođenje. Krstiti se znači steći pravo pripadanja hrišćanskoj zajednici i pristupanju Svetom Pričešću i drugim Svetim tajnama. Prema pravoslavnoj veri, krštenje predstavlja uslov za spasenje, a smatra se da je tada čovek očišćen i ponovo rođen.
Nekada su se deca krstila između sedam i 40 dana nakon rođenja. Kršteni kum je bio uglavnom onaj ko je venčao roditelje, a ako on nije mogao da krsti novorođenče, onda bi se kumstvo predavalo nekom mlađem iz iste familije. U slučaju da ni to nije bilo moguće, uz saglasnost starog kuma birao se novi. Danas se kumovi najčešće biraju među najboljim prijateljima, a pravilo je da sa kumom niste krvno srodstvo.
Za krštenje dece nije potrebna posebna priprema, za razlčku od odraslih koji se kao zreli ljudi krštavaju. Deca se krste po veri kuma, a smatra se da kum postaje duhovni otac, duhovni roditelj koji kumče kroz savete i važna duhovna usmerenja vodi kroz život. Prema verovanju, uz roditelje, kum ima veliku odgovornost za hrišćansko vapitanje deteta, zato je važno da roditelji pri izboru kuma razmisle koliko i na koji način će ova osoba biti uključena u život njihovog deteta, kao i njegovo duhovno razvijanje.
U pravoslavnoj veri pravilo je da kum mora da bude kršteni pravoslavni hrišćanin, a njegova odgovornost se smatra velikom jer on nosi na duši kako vrline, tako i grehe kumčeta. Kumstvo ne treba raskidati, niti olako shvatati, jer ono podrazumeva ozbiljnu, obostranu odgovornost i poštovanje. Običaj je da kum detetu daje ime na krštenju, ali to radi u dogovoru i po želji roditelja.
Prema narodnom običaju kum daruje dete posle krštenja, a najčešće se poklanja zlatnik ili nakit koje dete čuva kao uspomenu na ovaj sveti čin.
