Jedan od najznačajnijih i najčuvenijih srpskih naučnika, matematičar, astronom, klimatolog, geofizičar, građevinski inženjer i doktor tehničkih nauka.
Milanković je rođen u Dalju, tada selu u Austrougarskoj, 28. maja 1879. godine, kao najstarije od sedmoro dece. Milankovići su bila stara ugledna porodica, u kojoj je i pre Milutina bilo znamenitih ličnosti.
Osnovno obrazovanje je, zbog osetljivog zdravlja, sticao kod kuće, učeći od privatnih učitelja. Kasnije je upisao i završio školu u Osijeku, gde je potom maturirao u Realnoj gimnaziji.
Želeo je da studira elektrotehniku, ali kako taj smer na Bečkom tehnološkom institutu nije postojao završio je građevinu i diplomirao 1902. godine. Na Visokoj tehničkoj školi u Beču Milanković je doktorirao je u 25. godini 12. decembra 1904.
Kao građevinski inženjer u Beču Milutin Milanković je bio jedan od pionira primene armiranog betona. Na tom polju doprineo je i teorijski i praktično, a šest odobrenih patenata koje je izumeo doneli su mu slavu istaknutog inovatora, kao i solidnu finansijsku dobit.
Milanković je 1909. godine prihvatio poziv da dođe na mesto vanrednog profesora Beogradskog univerziteta, na Katedri za primenjenu matematiku. U okviru te katedre izučavale su se racionalna i nebeska mehanika, kao i teorijska fizika, koja je on trebalo da predaje.
Milankovićeva plata vanrednog profesora bila je 10 puta manja od one koju je imao kao inženjer u Beču, zbog čega je nastavio honorarno da radi statičke proračune u građevinarstvu i kada se preselio u Srbiju. Nešto kasnije biva uključen i u projektovanje kostrukcija mostova u Srbiji.
Međutim, kako na studijama u Beču nije pohađao kurseve iz nebeske mehanike i teorijske fizike, za predavanja je morao samostalno da se priprema, što je radio prilično uspešno. Kombinacija predmeta koje je dobio da predaje bila je presudna da Milanković započne rad na svojoj teoriji o osunčavanju Zemlje i drugih planeta.
Milutin Milanković je tvorac najpreciznijeg kalendara do sada. Dužina tropske godine iznosi 365 dana, 5 časova, 48 minuta i 46 sekundi, dok je Milanković postigao tačnost od 365 dana, 5 časova, 48 minuta i 48 sekundi. To je samo 2 kraće od najpreciznijneg mrenja godine od sada. Na Vaseljenskom saboru u Carigradu 1923. njegov kalendar je prihvaćen, ali nikada nije u potpunosti bio primenjen.
Kao rezervni oficir, Milanković je učestvovao u Balkanskim ratovima obavljajući dužnosti referenta za stranu korespondenciju u Štabu Dunavske divizije, a potom i u Presbirou Vrhovne komande.
Posle oslobađanja iz zarobljeništva, gde je bio poslat pošto su ga kao državljanina Srbije austrougarske vlasti uhapsile na putu za rodni Dalj, sa suprugom Trinkom 1914. odlazi u Budimpeštu, gde se najviše bavi svojom teorijom klimatskih promena.
Ubrzo počinje da objavljuje naučne radove, koje je želeo da uokviri u jednu konačnu matematičku celinu.
U Beograd se sa porodicom vratio 1919. godine, kada biva unapređen i postavljen je za redovnog profesora Beogradskog univerziteta. Već 1924. godine postaje redovni član Srpske akademije nauka, čiji član je bio preko tri decenije i dao veliki doprinos njenom ugledu u svetu. Bio je, takođe, i član brojnih značajnih svetskih naučnih ustanova i društava.
Doprinos nauci
Milutin Milanković je dao dva fundamentalna doprinosa nauci:
- “Kanon osunčavanja Zemlje”, koji karakteriše sve planete Sunčevog sistema,
- Teorijsko objašnjenje dugotrajnih klimatskih promena na Zemlji uzrokovanih astronomskim promenama njenog položaja u odnosu na Sunce, što je poznato kao Milankovićevi ciklusi. Milankovićevi ciklusi objašnjavaju pojavu ledenih doba tokom geološke prošlosti Zemlje, kao i klimatske promene na Zemlji koje se mogu očekivati u budućnosti.
Milanković je postavio temelje planetarne klimatologije izračunavanjem temperaturnih uslova u gornjim slojevima Zemljine atmosfere, na planetama unutrašnjeg Sunčevog sistema (Merkuru, Veneri i Marsu), kao i na Zemljinom prirodnom satelitu – Mesecu.
Foto: Wikimedia Commons
– Milanković je dobio krater sa svojim imenom, prečnika 34 kilometara na Mesecu, zatim krater na Marsu prečnika 118 kilometara i asteroid pod nazivom 1605 Milanković.
– NASA je Milankovića uvrstila u 10 najvećih naučnika koji su se bavili proučavanjem Zemlje.
– Bio je jedan od najboljih poznavalaca istorije astronomije i istorije nauke uopšte.
– Milutin Milanković je dokazao da se Mars ne može naseliti, jer je svojim proračunima zaključio da su temperature tamo previše niske da bi život ljudi kakav je na Zemlji postojao.
Osim toga, u geofizici ga smatraju koautorom teorije tektonskih ploča, koju je postavio u svom radu “Pomeranje Zemljinih obrtnih polova”.
Pred početak rata Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, 1941. godine završeno je štampanje najznačajnijeg dela slavnog naučnika “Kanon osunčavanja Zemlje i njegova primena na problem ledenih doba”.
Tokom profesorske karijere ostao je veran svom prvom životnom pozivu – građevinarstvu. Radio je kao konstruktor, statičar i supervizor na izgradnji niza građevinskih objekata od armiranog betona širom Jugoslavije. Samostalno ili kao koautor, Milanković je registrovao ukupno osam patenata, koje je u periodu od 1905. do 1933. podnosio različitim državama.
Tokom svoje bogate naučne, profesorske i stvaralačke karijere Milanković je, kao jedno od svojih široj javnosti najpoznatijih dela, reformisao gregorijanski i julijanski kalendar, što je dovelo do stvaranja jedinstvenog kalendara, najpreciznijeg do sada, nazvanog Milankovićev kalendar.
Posle Drugog svetskog rata, Milanković je izabran za potpredsednika Srpske akademije nauka i tu funkciju je obavljao u tri mandata od 1948. do 1958. godine. Od 1948. do 1951. nalazio se na mestu direktora Astronomske opservatorije u Beogradu. Član Komisije 7 za nebesku mehaniku Međunarodne astronomske unije postao je 1948. godine.
U novembru 1954. godine, 50 godina od odbrane doktorskog rada, Milankoviću je uručena zlatna diploma Doktora tehničkih nauka od Visoke tehničke škole u Beču.
Milutin Milanković je preminuo u Beogradu 12. decembra 1958. godine, u 80. godini od posledica moždanog udara. Sahranjan je Beogradu, ali su prema njegovoj poslednjoj želji posmrtni ostaci prebačeni u rodni Dalj 1966. godine.
I pored toga što njegova prepoznatljivost i popularnost nikada nije dostigla razmere jednog Nikole Tesle ili Mihajla Pupina, koji su svoju zasluženu slavu prevenstveno stekli u svetu, Milutin Milanković, koji je svojim naučnim radom bavio u sobici u Kapetan Mišinom zdanju na Beogradskom univerzitetu, je najcitiraniji i jedan od najpriznatijih srpskih naučnika na svetu.
Preuzeto: nationalgeographic.rs
