Konoplja (lat. Cannabis — kanabis) je jednogodišnja biljka iz roda skrivenosemenica koja uključuje više podvrsta. Veruje se da je poreklom iz Centralne Azije, Kine i Himalaja. Već vekovima se koristi u industrijske, medicinske, duhovne i uživalačke svrhe.
Obično se pod nazivom industrijska konoplja podrazumeva konoplja gajena za dobijanje tkanina, dok se konoplje gajena zbog opojnog dejstva obično naziva: kanabis (latinski), marihuana (španski naziv iz Meksika), gandža (indijski), trava (žargonski), itd.
Svaka konoplja, pa i industrijska, sadrži psihoaktivni sastojak delta-9-tetrahidrokanabinol (skraćeno THC). Pretežan deo THC-a se nalazi u cvetnim vrhovima ženske biljke, dok muška biljka uglavnom nije psihoaktivna. U cvetovima ženskih biljaka gajenih za uživanje, taj nivo dostiže do 20-30 %, dok je kod biljaka gajenih za industrijsku upotrebu, i do sto puta niži (ispod 0.3 %).
Konopljino ulje koje se kod nas može nabaviti u prodavnicama dobijeno je hladnim ceđenjem semenki konoplje. Ali, aktivni sastojak kojem se pripisuje lekovito dejstvo konoplje nalazi se samo u ulju koje se dobija od pupoljaka ženske biljke konoplje.
Konoplja je veoma kontroverzna biljka, pošto se obično povezuje sa nedozvoljenim supstancama narkotičkog dejstva. Kao lek, konoplja se spominje se u najstarijoj poznatoj zbirci uputstava za izradu lekova (za koju se procenjuje da potiče iz 2700. g p. n. e), a to je farmakopeja kineskog cara Šen Nonga.
U tom tekstu Šen Nong, koji se smatra ocem kineske medicine, o konoplji govori kao o leku za gotovo sve bolesti. Konoplja se za lečenje koristila u starom Egiptu, Indiji i Grčkoj. Tokom srednjeg veka, posle mnogih žestokih debata zbog propratnog opijajućeg delovanja, i arapski lekari su prihvatili razliku između korišćenja konoplje u cilju lečenja i njene upotrebe kao narkotika.
Kao lekovito sredstvo, konoplja se u Evropi i Americi koristila nekih stotinak godina, nakon čega je njena upotreba postepeno ograničena, a zatim i zabranjena.
Piše: Vanja
