Kukuruz (lat. zea mays) je velika jednogodišnja biljka poreklom iz Srednje i Južne Amerike. Ovu biljku su prvi domestikovali urođenici u južnom Meksiku pre oko 10.000 godina. Lisnata stabljika biljke proizvodi zaseban polen i cvasti sa semenim zamecima ili klas, iz koga se razvijaju kukuruzna jezgra ili seme. Gaji se u umerenim i toplim delovima sveta u velikom broju podvrsta, varijeteta i sorti.
Kukuruz je postao osnovna hrana u mnogim delovima sveta, sa totalnom produkcijom koja prevazilazi pšenicu ili pirinač. Međutim, sav kukuruz nije namenjen za direktnu ljudsku konzumaciju. Deo kukuruzne produkcije se koristi kao stočna hrana, a deo za preradu u kukuruzni etanol i druge kukuruzne produkte, kao što su kukuruzni skrob i kukuruzni sirup. Šest glavnih tipova kukuruza su zuban, tvrdunac, plevičar, kokičar, mekunac, i šećerac.
Zahvaljujući sadržaju skroba i dijetnih vlakana, kukuruz je dobar kod tegoba sa varenjem. Može da pomogne u neutralisanju želudačne kiseline, pa može koristiti osobama koje pate od gastritisa ili čira, a takođe je koristan za normalizaciju stolice (preporučuje se da se normalizuju učestale i retke stolice).
Bogatstvo dijetnih vlakana čini kukuruz poželjnom namirnicom za one koji nastoje da snize nivo holesterola ili šećera u krvi.
Kukuruz je dobar izvor provitamina A, vitamina B1, B5, folne kiseline, nijacina, vitamina C i vitamina E, dok od minerala sadrži najviše fosfora, kalijuma i magnezijuma.
Piše: Vanja
