Jedan od najslavnijih holivudskih glumaca svih vremena rođen je u Omahi, 3. aprila 1924. godine, u porodici koja je brzo doživela krah. Roditelji su mu se razveli kada je bio sasvim mali, pa se Brando priklonio svojoj baki, koja je prva uočila njegov neverovatan glumački potencijal. Bio je, naime, odličan imitator, a ljubav prema glumi razvio je pod uticajem svoje starije sestre Džoselin, koja je studirala glumu u Njujorku na američkoj Akademiji dramskih umetnosti. Već je u najranijim godinama Akademije nastupila u mnogim filmovima i serijama, kao i na Brodveju, a ove činjenice podstakle su Marlona da se i sam oproba u magičnom svetu dramske umetnosti.
Brando je u najosetljivijim godinama, tokom adolescencije, pravio razne ekscese i već tada je do izražaja dolazilo njegovo buntovništvo. Izbacivan je iz škola, ponavljao je razred, i naposletku – srednju školu nikada nije ni završio. To ga, međutim, nije sprečilo da se oproba u glumačkim školama u Njujorku, a taj put doveo ga je i do Brodveja, gde je već sa 20 godina zaigrao na Brodveju i postao izuzetno zapažen, kako zbog svog raskošnog talenta, tako i zbog vanvremenske lepote i činjenice da ga svetla reflektora „vole“.
Njegov put do zvezda počeo je pojavljivanjem u drami „Tramvaj zvani želja“ Tenesi Vilijamsa, u kojoj je 1947. godine igrao Stenlija Kovalskog. Ova uloga doneće mu, praktično, svetsku slavu, ali proneće o njemu i reputaciju „lošeg momka“. Za Kovalskog je zaradio više nominacija za Oskara. Prvi nastup na filmskom platnu bio mu je u filmu „Ljudi“, gde je igrao paraplegičara, a za ulogu se pripremao veoma studiozno. Naime, proveo je mesec dana u krevetu u bolnici sa ljudima koji imaju tu dijagnozu.
Među mladim ljudima stekao je poseban status i zauzeo im srca nakon uloge motocikliste u „Divljaku“, i smatra se da je Marlon Brando upravo postavio trend i imidž buntovnika za rokenrol eru koja je došla nakon toga. Čak je i sam Prisli u svojim nastupima imitirao Branda i njegovo ponašanje, a Brandova pojava privlačila je posebno ženski deo publike. Njegov izgled bio je neretko ocenjivan kao „sirova seksualnost“. Oponašao ga je i Džejms Din, ne samo u glumačkom pogledu, već je propagirao i isti stil života. Motocikli, kožne jakne, džins i buntovništvo – inspirisali su generacije i generacije koje su stasavale pod Brandovim uticajem.
Prvi Oskar Marlonu Brandu pripao je za ulogu u filmu „Na dokovima Njujorka“. Usledilo je nekoliko godina „praznog hoda“, odnosno umetničke kolotečine, kada je napravio maestralnu ulogu i upisao se u istoriju kinematografije i po njoj ga najčešće i pamtimo – Don Vito Korleone. Fama oko „Kuma“ ni decenijama nakon premijere ne jenjava, a za italijanskog šefa mafije, koji je od Branda praktično napravio kult, dobio je i Oskara, kojeg je odbio da primi zbog političkih previranja oko tretmana Indijanaca u američkoj filmskoj produkciji. Ovaj njegov gest bio je i ostao nezapamćen u svetu slavnih. Niko ga više nikada nije ponovio, pa je to praktično jedan od najmoćnijih trenutaka u čitavoj istoriji postojanja holivudske zajednice.
Nakon toga napravio je još jednu vrsnu ulogu u „Poslednjem tangu u Parizu“ .
Njegov privatni život bio je veoma buran i nepredvidljiv. Bio je društveno i politički angažovan, u borbi za građanska prava i slično, a važio je i za prekog čoveka čija teška narav je neretko uticala na njegove profesionalne angažmane. Iza sebe je imao tri braka, kao i brojne ljubavne veze, a u kuloarima se govorilo i o njegovim sklonostima ka homoseksualcima. Takođe, ostao je upamćen i po tome što je neretko svoje ime vezivao za Merilin Monro.
Penzionisan je još osamdesetih godina, mada je nastavio da povremeno snima filmove, a poslednja uloga mu je bila u filmu „Ko je kome smestio“. Ovaj film krunisan je saradnjom sa njegovim velikim prijateljem, Robertom de Nirom.
Dugo godina borio se sa dijabetesom, a na samom kraju životnog veka oboleo je i od kancera. Umro je u svojoj osamdesetoj godini, a po njegovoj želji, ostaci su mu kremirani i rasuti u Dolini smrti i na Tahitiju.
Proglašen je za jednog od pet najvećih glumaca u istoriji Holivuda, od strane Američkog filmskog instituta. Iza njega je ostalo 14 potomaka, što bioloških, tako i onih usvojenih.
