Rođen je 1804. godine u somborskom naselju Bilić. Otac Avram bio je zemljoposednik, a deda Jovan sveštenik Svetođurđevske crkve u Somboru. Prvih nekoliko razreda osnovne škole završio je u „Normi“ Avrama Mrazovića, kod učitelja koji će kasnije postati vladika Platon Atanacković. Po završetku gimnazije, zatim i pravnih i teoloških nauka, zamonašio se 1826. godine u manastiru Krušedol, od strane arhimandrita Dimitrija Krestića. Svetovno ime bilo mu je Sava.
Bio je arhiđakon, sinđel, profesor Bogoslovske škole u Vršcu i starešina manastira Svetog Đurđa i Bezdina, a 1852. godine, izabran je za vladiku Temišvarske eparhije. Nedugo zatim, odlikovan je carsko-kraljevskim Zlatnim krstom za zasluge sa krunom, kao i Leopoldovim ordenom Velikog krsta. Bio je poznat kao dobrotvor i patron novosadske Gimnazije, gimnazijskom Fondu Karlovačke gimnazije pomagao je finansijski, a prisustvovao je i ispitima iz pojedinih predmeta.
Iz Temišvara je u Sremske Karlovce prešao 1862. godine, a 1864. godine izabran je za mitropolita karlovačkog i patrijarha srpskog.
Ostalo je zabeleženo da je kao patrijarh bio čvrste ruke i odlučan u nameri da uredi prilike u organizaciji Srpske pravoslavne crkve, položaj svešteničkog staleža i crkvene hijerarhije, o čemu je i pisao.
Na Narodnom crkvenom saboru u Karlovcima, održanom godinu dana nakon njegovog izbora za mitropolita karlovačkog i patrijarha srpskog, doneto je novo ustrojstvo Karlovačke mitropolije koje je potvrdio car Franja Josif. Osnovi crkvenog života mitropolije uređeni novim ustrojstvom, primenjivali su se sve do tridesetih godina XX veka.
Bila su to teška vremena za upravljanje Patrijaršijom, jer je došlo do neslaganja u vezi sa crkveno-školskim i drugim pitanjima između crkve i pojedinih političara, na čelu sa Svetozarom Miletićem i Jovanom Subotićem. Narodno-crkveno jedinstvo bilo je teško održati, a vrhunac sukoba dogodio se na Crkvenom saboru 1869. godine kada nije mogao da se postigne dogovor o izboru predsednika Sabora. Ostavivši mnoga nerešena pitanja, naročito u oblasti školstva, Sabor je raspušten.
Naredne godine Samuilo Maširević je umro u Karlovcima i sahranjen je u karlovačkoj Sabornoj crkvi.
