Na današnji dan, 26. marta 1827. godine, preminuo je jedan od najznačajnijih kompozitora u istoriji muzike, Ludvig van Betoven. Rođen je 16. decembra 1770. godine u nemačkom gradu Bonu, kao najstarije od troje dece Johana i Marije Magdalene van Betoven.
Prvo muzičko obrazovanje dobio je od oca, koji ga je naučio da svira klavir i violinu. Nakon toga, počeo je da svira u sastavu dvorskog orguljaša. Svoje prvo delo – zbirku kompozicija za klavir – objavio je 1783. godine, a četiri godine kasnije odlazi u Beč sa ciljem da učio od Volfganga Amadeusa Mocarta.
Međutim, kako se iz Beča brzo vratio u Bon da bi brinuo o svojoj bolesnoj majci, koja brzo umire, kao i njegov otac, Betoven je tek 1792. godine otišao u Beč opet, gde je učio od kompozitora Jozefa Hajdna.
Njegova karijera zvanično je počela 1795. godine, kada je objavio svoje prve ozbiljne kompozicije i pokazao se kao brilijantan pijanista.
U Beču je ostao sve do svoje smrti. Bio je prvi muzičar u istoriji koji je mogao sebe u potpunosti da izdržava zarađujući od svojih kompozicija, za koje je bio dobro plaćen.
S obzirom na to da u Betovenovo vreme nije postojao sistem autrski prava, ovaj kompozitor se često susretao sa krađom njegovih dela.
Već prvih godina boravka u Beču njegov sluh je počeo da se pogoršava, da bi u potpunosti ogluveo 1815. godine, kada više nije mogao ni da razgovara sa ljudima, nego je komunicirao pisanjem.
Upravo zbog problema sa sluhom postao je osoba koju su smatrali veoma neprijatnom, ali niko nije mogao da ospori njegovu genijalnost.
Najpoznatija Betovenova dela su: V, VI i IX simfonija, misa “Solemnis”, a od klavirskih dela – “Za Elizu”, “Patetična sonata” i “Mesečeva sonata”. Komponovao je i samo jednu operu – “Fidelio”.
Preuzeto: http://edukacija.rs
