Milutin Bojić bio je srpski pesnik, dramski pisac, književni kritičar, pozorišni recenzent i srpski vojnik u Prvom svetskom ratu. Rođen je 1892. godine u Beogradu, u siromašnoj porodici. Otac Jovan doselio se pre braka sa porodicom iz Zemuna u Beograd.
Milutin Bojić je učesnik balkanskih ratova 1912. i 1913. godine, kao i Prvog svetskog rata. Dramu „Uroševa ženidba“ koju je preneo preko Albanije 1915. godine štampao je na Krfu, a zbirku pesama „Pesme bola i ponosa“ objavio je u Solunu. Iz ove zbirke je i pesma „Plava grobnica“, posvećena stradanju srpskih ratnika. I sam pesnik lično je gledao kako saveznički brodovi odvoze gomile leševa koje uz zvuke vojničkih truba spuštaju u more.
Iako je živeo samo 25 godina, ostavio je neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. U svom kratkom životu ipak je stigao da opeva patnje i stradanja srpskog naroda kroz tragično povlačenje preko Albanije i na takav način ovekovečio je jezivu viziju plave grobnice kod ostrva Vida – ostrva smrti. Ali nije dočekao da opeva pobede i oslobođenje u koje je čvrsto verovao. Smrt ga je zatekla u trenutku njegovog snažnog pesničkog uspona.
Dana 8. novembra 1917. godine Milutin Bojić je preminuo posle dugog i teškog bolovanja u Solunu u bolnici “Prestolonaslednika Aleksandra”. Sahranjen je na vojnom groblju na Zejtinliku..
Po njemu se zovu Biblioteka „Milutin Bojić“ i Nagrada Milutin Bojić.
Izvor: sr.wikipedia.org
