Rođen je 8. oktobra 1864. godine u Beogradu, u blizini Saborne crkve. Na mestu njegove rodne kuće danas se nalazi Narodna Banka Srbije.
Njegov otac bio je ugledni trgovac žitom, ali je ubrzo posle rođenja Alkibijada izgubio svo bogatstvo. Tada se cela porodica Nuša preselila u Smederevo, gde je Nušić proveo svoje detinjstvo.
Do svoje 18 godine zvao se Alkibijad Nuša, da bi tada – zakonski promenio ime u Branislav Nušić. Gimnaziju je završio u Beogradu, gde je i završio studiranje pravnih nauka, koje je započeo u Gracu.
Sa 19 godina naspiao je svoju prvu komediju “Narodni poslanik” (1896. godine), u kojoj ismeva političku borbu, izbore, narodne poslanike i vladinu stranku. Ovaj pozorišni komad na sceni se pojavio prvi put tek 13 godina kasnije.
Kao dobrovoljac učestvovao je u Srpsko-bugarskom radu 1885. godine, koji je trajao dve nedelje. Godinu dana kasnije, Nušić je objavio svoju prvu knjigu “Priprovetke jednog kaplara”, koja se sastojala od kratkih priča i crtica nastalih prema pričama i doživljajima iz rata.
Komedija “Sumnjivo lice” bila je sledeće delo koje je Nušić napisao, koja se na sceni našla 35 godina kasnije – 1923. godine.
Proveo je godinu dana u zatvoru jer je pesmom “Dva raba” razbesneo kralja Milana. U zatvoru je napisao knjigu “Listići” i komediju “Protekcija”, u kojima je uspeo da bude malo suptilniji prilikom kritikovanja društva.
Nušić je postavljen za sekretara Ministra prosvete 1900. godine, a ubrzo je posao dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu.
Upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu postao je 1904. godine, a zajedno sa učiteljem, Mihajlom Sretenovićem osnovao je prvo dečje pozorište, koje se brzo ugasilo.
U svim svojim delima pisao je o ljudima, o njihovoj prirodi, ponašanju, a neretko ih je svojim humorom i kritikovao, ističući njihove mane kao nešto vredno podsmeha.
Njegova najznačajnija dela su: komedije “Sumnjivo lice”, “Gospođa ministarka”, “Narodni poslanik”, “Protekcija”, “Ožalošćena porodica”, “Pokojnik”, “Put oko sveta”, “Dr”, “Svet”, “Ujež”, “Mister dolar”; pripovetke i romani “Pripovetke jednog kaplara”, “Ramazanske večeri”, “Opštinsko dete”, “Ben-Akiba”, “Autobiografija”; tragedije “Knez Ivo od Semberije” (opera), “Hadži-Loja”, “Nahod”; drame “Tako je moralo biti”, “Jesenja kiša”, “Pučina”, “Iza Božjih leđa”.
Preminuo je 19. januara 1938. godine, a tog dana je fasada Narodnog pozorišta u Beogradu bila je uvijena u crno platno.
Preuzeto: http://edukacija.rs
