Vođa Nacističke partije i nekadašnji nemački kancelar Adolf Hitler rođen je na današnji dan, 20. aprila 1889. godine; u austrijskom graničnom gradu Braunauu, kao četvrto od šestoro dece Alojza Hitlera i njegove supruge Klare.
U detinjstvu, njegova porodica se nekoliko puta selila – iz Braunaua u Pasau, odatle u Lambah, a potom i u Leonding.
Od 1905. godine, živeo je u Beču, gde je dva puta pokušao da upiše Akademiju primenjeih umetnosti, ali je oba puta odbijen uz komentar da je “nesposoban za slikarstvo”.
U godinama koje su usledile, živeo je u prihvatilištu za siromašne , a tvrdio je da je tada, u Beču, postao antisemita, dok je prema nekim izvorima napustio Leonding s ovim ubeđenjima.
U maju 1913. godine, preselio se u Minhen, a kasnije je u “Majn kampfu” pisao da je oduvek želeo da živi u “pravom nemačkom gradu”. Ovo preseljenje mu je pomoglo da izbegne odluženje vojnog roka, ali je, kada je Nemačka ušla u Prvi svetski rat, zatražio dozvolu da stupi u bavarski puk.
Nakon rata, učestvovao je u kursevima “nacionalnog mišljenj”, u organizaciji Obrazovnog i propagandnog odeljenja bavarske grupe Rajhsver. Radio je i kao policijski špijun, infiltrirao se u političku stranku Nemačka radnička partija i krčio svoj put u politički svet.
U martu 1920. godine, nakon što j otpušten iz vojske, nastavio je učešće u partijskim aktivnostima i počeo da drži govore pred velikim brojem ljudi. Potom je usledio čuveni Pivnički puč (poznat i kao “Hitlerov puč” ili “Minhenski puč”), pa je njegova popularnog među njegovim sunarodnicima sve više rasla.
Ona je dodatno jačala nakon razmene vatre tokom kampanje “Na Berlin”, u kojoj je Hitler ranje, a posebno tokom suđenja, kada je sudnicu koristio kao prostor za širenje svoje ideologije. Osuđen je petogodišnju kaznu zatvora 1. aprila 1924. godine, ali je pomilovan i pušen u decembru iste godine.
Dok je izdržavao kaznu, svom zameniku Rudolfu Hesu je izdiktirao “Majn kampf”, autobiografiju koja je prožeta ideološkim načelima i koja bjavljena u dva dela – 1925. i 1926. godine.
Po izlasku iz zatvora, nastavio je s političkim aktivnostima, sve dok nacisti na parlamentarnim izborima 1933. godine nisu osvojili 44 odsto glasova i zahvaljujući koaliciji s Nemačkom narodnom partijom dobili parlamentarnu većinu.
Kada bilo koji stanovnik Zemlje čuje prezime Hitler, prva asocijacija mu je – Drugi svetski rat, a druga stradanje Jevreja. Između 1942. i 1945. godine, SS i loaboratori su sistematski ubili oko 3,5 miliona Jevreja u koncentracionim logorima, a veliki broj pripadnika ovog naroda je stradao nesistematski ili preminuo od gladi i umora u radnim kampovima. Pretpostavlja se da je broj jevrejskih žrtava tokom Drugog svetskog rata između pet i šest miliona.
Na konferenciji u Vanseu u blizini Berlina, 20. januara 1942. Hitler je snimljen kako govori: „Jedino eliminacijom Jevreja možemo vratiti sebi zdravlje“. Hitler je imao isti stav prema Slovenima, Romima, homoseksualcima, hendikepiranim osobama, komunistima… Svi oni stradali su u ogromnom broju za vreme nacističkog i fašističkog režima.
Nakon što je moć nacističke vojske počela da slabi, slabila je i Hitlerova moć. Odlučan da, kao što je i ranije najavljivao, radije izvrši samoubistvo nego da pristane na izbeglički i neizvestan status, izvrđio je samooubistvo sa svojom suprugom Evom 30. aprila u 15.30. Nekoliko minuta kasnije, njihova tela su iznesena u dvorište Rajhstajga, polivena s 200 litara benzina i spaljena.
Preuzeto: nationalgeographic.rs
