Nakon što je atentatom na kralja Aleksandra i kraljicu Dragu izvršen državni udar, na današnji dan, 15. juna 1903. godine, Skupština Srbije izabrala je Petra Karađorđevića za kralja.
Državni udar 1903, koji je doveo na tron Karađorđevog unuka, kralja Petra Prvog Karađorđevića, otvorio je put parlamentarnoj demokratiji u Srbiji. Evropski obrazovan, ovaj liberalni kralj je preveo delo “O slobodi” Džona Stjuarta Mila na srpski jezik i dao svojoj zemlji demokratski ustav, koji je Srbiju uveo u period parlamentarizma i političkih sloboda, a koji je prekinut novim oslobodilačkim ratovima.
Balkanski ratovi 1912 – 1913. godine okončali su tursku dominaciju na Balkanu. Turska je potisnuta sve do moreuza, a od njenih evropskih teritorija formirane su nacionalne države balkanskih naroda.
Period od 1903. do 1914. godine obično se smatra zlatnim periodom srpskog parlamentarizma i uopšte političkog, privrednog i kulturnog života. Nesporna je izvesna društvena stabilnost tog perioda (mada ne i politička), kao i značajan razvoj države u različitim pravcima (vojska, određene privredene grane). Srbija će između ostalog izdržati Carinski rat sa Austrougarskom monarhijom, koji je usledio posle aneksije Bosne i Hercegovine 1908. godine. Bio je to uvod u sudbonosne događaje 1914. godine.
Povukao se sa vlasti 22. juna 1914, a kraljevska ovlašećenja dobio njegov drugi sin Aleksandar.
