Na današnji dan, 20. decembra 1355. godine, preminuo je srpski car Stefan Uroš IV Dušan Nemanjić, poznat i kao Dušan Silni.
Dušan Nemanjić bio je sin kralja Stefana Uroša III Dečanskog i otac cara Stefana Uroša V, u narodu prozvanog Nejakim, poslednjeg vladara iz dinastije Nemanjića.
Dušan je sa vlasti zbacio svog oca Stefana Dečanskog, pomoću vlastele nezadovoljne politikom Stefana Dečanskog prema Bugarskoj i Vizantiji, nakon bitke kod Velbužda.
Dušan je značajno proširio granice srpske države prema jugu, sve do Korintskog zaliva, iskoristivši unutrašnje nemire u Vizantiji. Po osvajanju velikih vizantijskih teritorija 1345, proglasio za cara Srba, Grka (tj. Romeja) i Bugara, srpsku crkvu je sa ranga arhiepiskopije uzdigao na rang patrijaršije, da bi ga prvi srpski patrijarh Joanikije 1346. krunisao.
Poznat je i po donošenju čuvenog Dušanovog zakonika, najznačajnijeg srpskog srednjovekovnog pravnog akta. Završio je izgradnju manastira Dečani, zadužbinu svoga oca, a njegova najznačajnija zadužbina bio je Manastir Svetih arhangela kod Prizrena, gde se nalazio i njegov grob. Bez obzira na to, Stefan Dušan je jedini vladar iz dinastije Nemanjića koji nije bio proglašen za sveca posle smrti.
Opevan je u narodnim pesmama, ali ga narod nije naročito voleo. Njegova kruna se čuva u Cetinjskom manastiru u Crnoj Gori.
