Na današnji dan 1851. godine preminuo je jedan od najvećih srpskih i crnogorskih pisaca Petar II Petrović Njegoš, crnogorski vladar i vladika.
Njegova kruna stvaralaštva je nenadmašni spev “Gorski vijenac”. U osnovi je refleksivno-lirski pesnik, što je uočljivo i u njegovim najvažnijim delima, iako ona imaju epsko-dramski oblik, a njegov jezgroviti stil je obojen snažnim elementima mirnog klasičnog stiha i svežinom narodne pesme.
Rade Tomov Petrović – iz porodice koja je Crnoj Gori više od sto godina davala vladike – dobio je monaško ime po stricu, vladici i vladaru Crne Gore Petru Prvom, koji ga je odredio za naslednika. Školovao se u Cetinjskom manastiru i u Toploj kod Herceg Novog, a učitelj mu je bio i Sima Milutinović – Sarajlija, koji ga je uputio u istoriju, filozofiju i književnost.
Kao državnik je položio temelje moderne crnogorske države, ustanovio izvršnu vlast i senat, organizovao sudove, uveo poreze i izdejstvovao veću pomoć Rusije, ali nije ostvario san da zajedno sa Srbijom oslobodi Bosnu i Hercegovinu.
Takođe je podigao prvu osnovnu školu, a 1834. je osnovao štampariju.
Ostala dela: filozofski ep “Luča mikrokozma”, spev “Lažni car Šćepan Mali”, misaone i lirske pesme.
