Josif Pančić je bio prvi predsednik Srpske kraljevske akademije, lekar i botaničar. Njegovo najznačajnije otkriće je nova vrsta četinara koja je po njemu nazvana Pančićeva omorika. Bio je naučnik svetskog glasa i jedan od najznačajnijih ličnosti u našoj nauci i kulturi 19. veka.
Mladost i školovanje
Josif Pančić je rođen 17. aprila 1814. godine u Bribiru, u Hrvatskoj. Roditelji su mu bili Pavle i Margarita. Osnovnu školu je pohađao u Gospiću, u Lici, a gimnaziju u Rijeci. Nastavio je da se školuje u Zagrebu, gde je išao u visoku školu. Upisao je medicinu na univerzitetu u Pešti i doktorirao 1842. godine. Tokom studija se izdržavao tako što je davao privatne časove iz francuskog i italijanskog jezika.
Karijera Josifa Pančića
Josif Pančić je posle fakulteta radio kao privatni lekar u Budimu. Kako nije mogao da živi od novca koji je zaradio kao privatni lekar, Pančić odlazi u Banat, gde je radio kao lekar i nastavnik u jednom rudniku. Pored svog posla, Pančić je skupljao biljke i proučavao floru tih krajeva. U svojim proučavanjima je otiša do Beča, gde je upoznao Franju Miklošića i Vuka Karadžića. Vuk je Pančića uputio u Srbiju, jer je tamo nedostajalo učenih ljudi i lekara. Pančić je otputovao u Srbiju 1846. godine. Kako je došao po preporuci Vuka Karadžića, koji je imao dosta neprijatelja, Pančić nije bio lepo primljen i nije dobio radno mesto koje je želeo. Dok je čekao na postavljenje, obilazio je užički kraj i izučavao biljni svet.
U to vreme je u neposrednoj okolini Jagodine vladao trbušni tifus. Pančić se već spremio da se vrati kada ga je Avram Petronijević, ministar inostranih poslova i vlasnik fabrike stakla, pozvao da privremeno boravi u toj oblasti i pomogne u suzbijanju bolesti. Pančić je prihvatio posao i za pola godine uspešno suzbio bolest.
Tokom svog boravka tamo, upoznao se sa biljnim svetom Jagodine, Belice i Crnog vrha. Stanovnici Jagodine su veoma zavoleli Pančića zbog njegove marljivsti i savesnosti, i kada je on dobio ponudu za radno mesto u Negotinu, oni mu nisu dozvolili da ih napusti. Pančić je postavljen za okružnog jagodinskog lekara u početku 1847. godine, a već u novembru je bio premešten u Kragujevački okrug.
Za vreme boravka u Jagodini upoznao je Ljudmilu, ćerku barona inženjera Kordona. Venčali su se u januaru 1849. godine u pravoslavnoj crkvi u Ćupriji.
8. januara 1850. godine, Pančić je postao član Društva srpske slovesnosti, a 1853. godine postavljen je za profesora zoologije, botanike, mineralogije i agronomije u beogradskom Liceju. 1. avgusta 1877. godine, obilazeći planinu Taru, Pančić je pronašao do tada nepoznati četinar koji je po njemu dobi ime – Pančićeva omorika. U Liceju je proveo dugi niz godina, a 1884. godine je postavljen za člana Državnog Saveta.
Josif Pančić je otkrio 102 i opisao oko 2500 biljnih vrsta tokom svog rada. Umro je 8. marta 1888. godine.
Najviši vrh na planini Kopaonik se zove Pančićev vrh u njegovu čast.
