Na današnji dan, 13. maja 1881. godine, na svet je došao Dimitrije Tucović, vođa socijalističkog pokreta u Srbiji.
Dimitrije Tucović je bio vođa socijalističkog pokreta u Srbiji, pacifista i vatreni protivnik rata, ali se kao rodoljub borio u oslobodilačkim ratovima Srbije od 1912. do pogibije 1914.
Predvodio je 5. aprila 1903. demonstracije u Beogradu protiv režima kralja Aleksandra Obrenovića i potom je morao da emigrira u Beč. Po povratku u otadžbinu posle majskog prevrata 1903. uređivao je “Narodne novine”. Diplomirao je prava u Beogradu 1906, sekretar Srpske socijaldemokratske partije postao je 1908, a teorijski časopis “Borba” pokrenuo je 1910. Na Međunarodnom socijalističkom kongresu u Kopenhagenu 1910. je, u značajnom govoru o austrougarskoj aneksiji Bosne i Hercegovine, ukazao na pogrešan stav austrijskih socijalista o nacionalnom pitanju. U polemici je ubedljivo porazio jednog od vođa austrijske Socijalističke partije – Karla Renera, kancelara Austrije posle Prvog svetskog rata, ukazavši na kolonijalno-porobljivačku politiku Austro-Ugarske i neodrživost stava socijalista te zemlje da slede vladu.
Objavio je oko 600 radova u domaćim i stranim listovima. Poginuo je 20. novembra 1914. godine u Kolubarskoj bici na Vrapčem brdu kod Lazarevca.
Dela: “Zakonsko osiguranje radnika”, “Srbija i Albanija”, “Zakon o radnjama i socijalna demokratija”, “U izbornu borbu!”, “Za socijalnu politiku”, “Socijal-demokratski agitator”, “Porezi: jedna žalosna glava u politici srpske buržoazije”, “Jedinstvo pokreta”.
