Milan Gutović – Lane rođen je u mestu Umka kod Beograda, 11. avgust 1946. godine, on je poznati srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac.
Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu završio je 1967. godine. Bio je jedan od čuvenih Bojanovih beba, zajedno sa svojim kolegama sa klase (Josif Tatić, Svetlana Bojković, Ivan Bekjarev, Đurđija Cvetić, Tanasije Uzunović) koje je Bojan Stupica primio u stalni angažman Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Prvak drame Narodnog pozorišta u Beogradu postaje 2006. godine.
Živi u Beogradu, otac je ćerke Milice i sinova Janka i Spasoja.
Filmsku karijeru započinje 1968. godine u filmu Radoša Novakovića Bekstva, nakon koje je usledio bogati kinematografski opus. Veće sporedne i epizodne uloge je igrao u nekoliko filmova kao što su “SB zatvara krug” i “Povratak otpisanih”. Prvu glavnu ulogu igra 1979 u filmu Miće Miloševića “Drugarčine”, koji ga je angažovao i 1981 za film “Laf u srcu”, čiji su scenario pisali Siniša Pavić i Ljiljana Pavić gde se epizodno pojavio kao Srećko Šojić. Godinu dana kasnije, odlučuju da njegov lik prošire i snimaju film “Tesna koža”, gde je sa Nikolom Simićem igrao jednu od glavnih uloga koja je doživela enormnu gledanost, te zbog toga snimaju nastavke 1987, 1988, 1991. Osim toga veće i glavne uloge ostvaruje i u filmovima “Erogena zona”, “Debeli i mršavi”, “Crna Marija”, “Majstor i Šampita”, “Špijun na štiklama”, “Uslovna sloboda” i “Sedam i po”.
Prvu veću ulogu na televiziji ostvaruje 1971. u seriji Siniše Pavića “Diplomci”. Veću popularnost stiče kao Đankarlo Maroti u “Boljem životu” i Dragoslav u “Otvorenim vratima”. Nastupio je u više od 400 epizoda serije “Pustolov”, koja je emitovana na RTS-u, kao program za decu i mlade. Najveću popularnost na televiziji je stekao 2006. godine u TV seriji “Bela lađa” kada je ponovo zaigrao lik Srećka Šojića iz “Tesne kože”, koji je igrao do 2011.
Bio je voditelj i autor nekoliko emisija i kratkih humorističko-satiričnih priloga na Televiziji Pink, TV Foks i RTS. Njegove najpoznatije emisije su “Oralno doba” i “Ne može da škodi”.
Izvor: sr.wikipedia.org
