Vrhovni knez Srbije i vođa Drugog srpskog ustanka rođen je 18. marta 1780. godine.
Bio je sin Višnje Urošević i Teodora Mihailovića, a na svet je došao u selu Gornja Dobrinja kod Požege. Otac mu je umro rano, pa se porodica našla u velikom siromaštvu. U mladosti je tri godine radio kao sluga kod trgovca stokom.
Prezime Obrenović je prezime njegovog polubrata, istaknutog vojvode, a nije poznato kada je Miloš počeo da ga koristi.
Knez Miloš borio se u Prvom srpskom ustanku, nakon kog mu je Karađorđe, zbog iskazane hrabrosti, dao Užičku nahiju na upravu.
Nakon sloma ustanka, 1813, bio je jedan od malobrojnih vojvoda koji su ostali u zemlji čime je zadobio poverenje značajnog dela naroda, u to teško doba. Nakon kraćeg vremena i pojačanog terora Turaka stao je na čelo kao izabrani vođa Drugog srpskog ustanka, koji je podigao u Takovu, 1815. Učestvovao je u najvažnijim bitkama i lično vodio pregovore sa Turcima. Sklopio je usmeni dogovor sa Marašli Ali-pašom o mešovitoj srpsko-turskoj upravi. Za vreme njegove prve vladavine, upornom diplomatijom, Srbija je postala autonomna kneževina u okviru Osmanskog carstva i ukinut je feudalizam nakon čega je nastao novi društveni sloj slobodno seljaštvo.
Knez Miloš je vladao autokratski, stalno odbijajući da ograniči i deli vlast, zbog čega je protiv njegove vlasti bilo podizano nekoliko buna. Najznačajnija je bila Miletina buna koja je za posledicu imala donošenje kratkotrajnog liberalnog Sretenjskog ustava koji je postavio temelje pravnog poretka u zemlji. Tokom svoje prve vladavine, knez Miloš je bio najbogatiji čovek u Srbiji i jedan od imućnijih na Balkanu, a tokom izgnanstva poslovno su ga pretekli drugi veletrgovci. Tokom kratkotrajne druge vladavine naložio je da se progone politički protivnici za koje je smatrao da su odgovorni za njegovo višegodišnje izgnanstvo, ali je i usvojen Zakon o skupštini, čime se u zemlji utemeljio parlamentarni sistem.
