Srpska slikarka Nadežda Petrović, čije su dela snažno uticala na razvoj modernog srpskog slikarstva, došla je na svet na današnji dan, 12. oktobra 1873. godine u Čačku.
Rođena u Čačku 12. oktobra 1873. godine od oca Dimitrija – Mite Petrovića i majke Mileve, sestričine Svetozara Miletića. Njen mlađi brat je književnik Rastko Petrović.
Sa porodicom se 1884. godine preselila u Beograd. Višu žensku školu završila je u Beogradu 1891. godine. Sledeće, 1892. godine, polaže ispit za nastavnicu crtanja u srednjim školama i postaje učenica u ateljeu Đorđa Krstića. Tokom 1896. i 1897. godine pohađa školu kod Kirila Kutlika. Od 1898. godine počinje školovanje u Minhenu u ateljeu Slovenca Antona Ažbea.
Već 1900. godine imala je prvu samostalnu izložbu u Beogradu. Godine 1901. započinje rad u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu. Godine 1903, 26. avgusta sa Delfom Ivanić i Milicom Dobri osniva humanitarno društvo Kolo srpskih sestara.
Društvo je nastalo kao odgovor na pogrome nad hrišćanima u, kako se tada smatralo Staroj Srbiji, nakon Ilindenskog ustanka. Nadežda je sa Milicom Dobri krajem 1903. čak otišla u Makedoniju i tamo delila humanitarnu pomoć koju je društvo sakupilo. Sa njima je pod maskom pratioca išao i Vojislav Tankosić koji je radio na stvaranju srpske četničke organizacije. Nadežda je svoje impresije sa ovog opasnog putovanja ostavila u drami Vojvoda Micko Porečki, gde je glavni lik vojvoda Micko Krstić. Drama nije objavljena za njenog života.
Od 1904. godine angažuje se u domovini oko Prve jugoslovenske umetničke izložbe, osnivanja Lade i Prve jugoslovenske umetničke kolonije (Sićevo, Pirot, 1905. godine). Bavila se i likovnom kritikom.
Do 1912. godine izlagala je na mnogobrojnim izložbama: Izložba Lade; Izložba jugoslovenske kolonije 1907; Izložba srpskog umetničkog udruženja 1908; Druga samostalna izložba u Ljubljani 1910; iste godine u Parizu na Jesenjem salonu i u Zagrebu u okviru grupe Medulić; naredne 1911. godine izlagala je u srpskom paviljonu na Međunarodnoj izložbi u Rimu, na Salonu internacionalne unije i Jesenjem salonu u Parizu. U Beogradu je 1912. godine otvarila slikarsku školu i učestvovala na četvrtoj jugoslovenskoj izložbi.
Otac joj je umro aprila 1911, a majka 1912. godine. Njihovu smrt je teško podnela.
U Prvom balkanskom ratu učestvuje kao dobrovoljna bolničarka na frontu. Sa srpskom vojskom je ponovo 1913. i 1914. godine. Umrla je u Valjevu 3. aprila 1915. godine, od pegavog tifusa, bila je na dužnosti dobrovoljne bolničarke. Epidemija u Valjevu je odnela živote i lekarima Draginji Babić, Selimiru Đorđeviću i drugima.
U Čačku se od 1960. održava slikarsko bijenale pod nazivom Memorijal Nadežde Petrović.
