Porodica Romanov streljana je na današnji dan, 17. jula 1918. godine.
Nikolaj II Aleksandrovič Romanov bio je poslednji sveruski imperator, kralj Poljske i veliki knez Finske.
Dinastija Romanov
Vladavina Nikolaja II Romanova obeležila je ekonomski razvoj Rusije ali i porast socijalno-političkih protivrečnosti i revolucionarnih pokreta. Reč je o pokretima koji su doveli do Ruske revolucije, 1905. godine i do Oktobarske revolucije, 1917. godine.
Vodio je rat sa Japanom, a u Prvom svetskom ratu priključio se Silama antante.
Abdicirao je tokom Februarske revolucije. Naime, odrekao se prestola 1917. godine i od toga momenta se sa porodicom nalazio u kućnom pritvoru u Carskoselskom dvorcu. Iste godine, odlukom Privremene vladavine, sa porodicom je upućen u Tobolsk.
U proleće naredne godine, 17. jula 1918., boljševici su ga prebacili u Jekaterinburg, gde je streljan sa ženom i decom.
Bio je sin naslednik Aleksandra III i Marije Fjodorovne, danske princeze. Vladao je od 20. oktobra/1. novembra 1894. do 2/15. marta 1917. godine.
Sa suprugom Aleksandrom Fjodorovnom imao je je petoro dece – četiri kćeri i jednog sina.
Ruska pravoslavna crkva kanonizovala je 1. novembra 1981. godine Nikolaja II Aleksandroviča Romanova sa suprugom i decom. Proglašeni su za mučenike.
Nova istraživanja DNK autentičnosti ostataka porodice Romanov
DNK analiza koja je izvršena na ostacima poslednjeg ruskog cara Nikolaja II i njegove porodice, potvrdila je autentičnost.
Ruski istražitelji navode da bi ovi rezultati mogli da navedu Rusku pravoslavnu crkvu da prizna autentične ostatke i dozvoli versku sahranu.
Crkva, do sada, nije priznavala nikakve dokaze ni tvrdnje o autentičnosti ostataka. Međutim, ovoga puta, ispitivanja su sprovedena baš na zahtev crkve.
Iz Istražnog komiteta, koji je zadužen za rešavanje glavnih kriminalnih slučajeva u Rusiji, navode da je bilo potrebno ekshumirati ostatke Aleksandra III, Nikolajevog oca, kako bi se dokazalo da se radi o “ocu i sinu”.
