Iako mnogi veruju da su Srbi jedinstven narod na svetu, postoje još jedni Srbi.
O tome je u knjizi Kulturna istorija Srba govorio Jovan Deretić, čuveni profesor Beogradskog univerziteta.
“Etimologija imena Srbi nije objašnjena. Prema pisanjima F. Konta, to je jedno od najstarijih i najarhaičnijih imena u slovenskom svetu. Najverovatnije je doneto iz stare prapostojbine. Jedna zanimljivost je da Srbi nisu jedini narod koji nosi to ime. Naime, postoje još i Lužički Srbi, koji su jezički sasvim drugačiji od balkanskih Srba. Nemci ih nazivaju Sorben, a nas Serben, dok oni sebe nazivaju isto kao što i mi nazivamo sebe – Serbi. Sa druge strane, oni nas nazivaju Južni Serbi.“
Lužički Srbi danas žive u istočnom delu Nemačke, u nemačkim pokrajinama Saksonija i Brandenburg, u kraju koji je poznat kao Lužica. Govore dva slična jezika – gornjolužičkosrpski (pod uticajem češkog jezika) i donjolužičko-srpski (pod uticajem poljskog jezika). Ima ih oko 60.000, a po veroispovesti su većinom protestanti, a manjim delom katolici, piše Alo.rs.
A što se tiče prve istorije Srba, profesor podseća da je nju dao vizantijski car Konstantin Porfirogenit u 10. veku u svom spisu o narodima.
„On ukratko saopštava o seobi Srba na Balkan, zemljama koje su oni naselili i o njihovoj istoriji do njegovog vremena. Prvi domaći istorijski spis je Letopis popa Dukljanina (druga polovina 12. veka) i to je istorija dalmatinskih Slovena (Srba i Hrvata). Srbi su o sebi počeli da pišu tek od Svetog Save i Stefana Prvovenčanog (kraj 12. i početak 13. veka). O našem ranom srednjem veku, tj. o istoriji Srba od seobe do Stefana Nemanje možemo da govorimo na osnovu pisanja tuđih pisaca ili na osnovu istorijskih izvora“, ističe profesor Deretić.
