Rođen 19. septembra 1799. godine u Somboru, Jovan Hadžić bio je poznat i pod pseudonimom Miloš Svetić. Nakon očeve smrti, 1812. godine, brigu o njemu preuzima ujak, Gedeon Petrović, bački vladika.
Srpsku osnovnu školu završava u Somboru, dok je u Odžacima pohađao Nemačku školu do 1811. godine. Dalje školovanje nastavlja u Sremskim Karlovcima, gde upisuje Gimnaziju, dok će filozofiju završiti u mađarskom gradu Pešti. Pravni fakultet je studirao u dva grada, u Pešti i Beču. Doktorske studije prava završava 1826. godine, u Pešti, dok je u tadašnjem Požunu, iste godine položio državni ispit za mađarskog advokata. Godinu dana kasnije, 1827. u Novom Sadu otvara svoju advokatsku kancelariju.
Jovan Hadžić smatrao se jednim od najškolovanijih Srba. Odlično je poznavao pet stranih jezika, latinski, starogrčki, mađarski, ruski i nemački. Oženio se Marijom Desančić 1829. godine u Novom Sadu.
Kao jedan od sedmorice pokretača Udruženja za izdavanje knjiga na srpskom jeziku, pripalo mu je da sastavi Statut novog udruženja. Na sednici održanoj u Pešti, 1826. godine, usvojen je Osnivački akt predloženog udruženja koje će poneti ime „Matica srpska“. Za predsednika ove najstarije književne, kulturne i naučne institucije Srba, izabran je upravo Jovan Hadžić, koji će na toj poziciji ostati narednih 7 godina.
Hadžić je bio i direktor novosadske Srpske gimnazije, čiji je jedan od osnivača bio upravo njegov ujak Gedeon.
Polovinom 1840. godine, Jovan će napraviti ugovor sa tadašnjom srpskom vladom o pravljenju novog Građanskog zakonika, a za to će dobiti nagradu od 2000 dukata. Iako su u tadašnjoj kneževini važili običaji da su ženska deca isključena iz mogućeg nasledstva, Jovan Hadžić je bio protiv toga, te će upravo tačka koja se odnosi na to naići na kamen spoticanja u Državnom savetu. Takođe, Skupština je insistirala da se pravila nasleđivanja ne menjaju. Srpski građanski zakon, treći te vrste u Evropi, iznet je pred građane 6. aprila 1844. godine, nakon što je sporna tačka izmenjena, a u Srbiji se primenjivao do 1946.
Sa novim uredbama i zakonima, Toma Vučić Perišić, srpski vojskovođa se nije slagao, te se krajem 1845. godine sukobio sa Hadžićem. Na zahtev Vučića, Jovan Hadžić je otpušten iz službe 1846. godine.
Četiri godine kasnije, biće izabran za vladinog komesara za sudsko uređenje Vojvodine, a posle samo par meseci podneće ostavku zbog neslaganja sa neravnopravnošću prema Srbima. Do svog penzionisanja radiće na mestu predsednika Oblasnog suda.
Jovan Hadžić poznat je i po tome što se protivio reformama Vuka Karadžića. Sukob između njih završio se intervencijom Đure Daničića, koji je dao argumente protiv pisanja starom azbukom, ali je između ostalog istakao i nestručnost Hadžića u oblasti filologije, te je tako doživeo poraz.
Preminuo je 1869. godine u Novom Sadu.
