Prve godine života dete provodi u porodici, pa je i njena uloga u tom periodu veoma velika, a uloga roditelja kao predstavnika društva je izuzetno važno. Za razliku od drugih malih socijalnih grupa, porodica se može smatrati kao prvostepena grupa, koja deluje na čoveka tokom njegovog celokupnog života. Iako se uloga porodice menja sa uzrastom deteta i njegovim potrebama, njen značaj se bitno ne umanjuje.
U porodici dete stiče prva i osnovna saznanja o svetu u kome živi, postepeno postaje svesno sebe i svoje okoline, stiče osnovne norme ponašanja i usvaja značenja koja se pridaju pojavama, kao i stavove svoje uže okoline prema njima. U tom pogledu odlučujući značaj ima predškolski i mlađi školski uzrast, kada se postavljaju osnove za psihofizičku stabilnost deteta. Porodična sredina ima mogućnosti da pruža niz fizičkih i mentalnih podsticaja tako da od samog početka postaje glavni činilac u vaspitanju i formiranju deteta. Stoga je važno obezbediti uslove za zadovoljavanje prirodne potrebe deteta za kretanjem, igrom, razvijanjem snage, spretnosti, opažanja, razvijanje govora i mišljenja. To podrazumeva bavljenje detetom u porodici, podrazumeva razgovore s detetom, zajedničke šetnje u prirodi, zatim odlazak u muzeje, pozorište i slično.
Od prvog dana života deteta, način nege i hranjenja, opšti režim, karakter odnosa majke prema detetu i sl., značajni su ne samo za normalno fizičko napredovanje i emocionalni razvoj deteta, već i za formiranje prvih navika od kojih u velikom stepenu zavisi njegov ukupni razvoj i dalje ponašanje.
Piše: Vanja
