Ahilova tetiva je tetiva koja se nalazi na zadnjoj strani potkolenice. Ona je najsnažnija tetiva u telu čoveka i dugačka je oko 15 cm. Vezuje mišiće listova za petnu kost i ima veliku ulogu u procesu trčanja.
Mišići listova preko ahilove tetive rotiraju stopalo oko skočnog zgloba omogućavajući razne položaje poput stajanja na prstima ili pokrete poput odraza pri trčanju.
Problemi sa ahilovom tetivom se javljaju često kod sportista trkača. Naime, usled treniranja pod manje idealnim uslovima kada se pretera sa trenizima, javlja se bol.
Postoje dve najčešće povrede ahilove tetive. To su upala ahilove tetive i pucanje ahilove tetive. Najčešće povrede ahilove tetive dešavaju se posle 30. godine života kod fizički aktivnih osoba i u najvećem procentu bliže mišiću, dok kod fizički manje aktivnih osoba ili osoba sa pridruženim reumatskim bolestima bliže spoju ili na samom mestu pripoja na petnoj kosti. Statistički je dokazano da je kod sportista pucanje ove tetive posledica velikog preopterećenja. U 5% – 33% sportista pre delimičnog ili potpunog pucanja tetive prethodi bol u listu nakon napornog treninga.
Upala ahilove tetive
Upala ahilove tetive ili mesta gde se ona vezuje za petnu kost. Preterano naprezanje ima za cilj da se mikronaprsline u tkivu tetive sabiraju do momenta dok ne počne sam upalni proces. Upala ahilove tetive može biti prisutna na sredini tetive i na njenom mestu vezivanja za kost pete. Prilikom upale se javlja bol koji se kasnije sve više intenzivira. Često tetiva boli ujutru posle buđenja, a bol se obično smanjuje posle nekoliko koraka. Na bolnoj tetivi se javlja zadebljanje koje se može i opipati.
Pucanje ahilove tetive
Pucanje ahilove tetive (delimično ili u potpunosti) se obično javlja posle manje povrede, ali dešava se iznenada kod veoma velikih naprezanja koja opterećuju ahilovu tetivu. Delimično pucanje tetive leči se imobilizacijom i fizikalnim procedurama. Prilikom potpunog pucanja tetive vrši se operacija i gipsana imobilizacija. Po završetku operativnog lečenja započinje se sa rehabilitacijom koja obuhvata fizikalne procedure i kineziterapiju. Kineziterapija mora biti strogo dozirana kako bi istezanje tetive i jačanje mišića bilo adekvatno. Intenzivnija fizička aktivnost i pored operativnog zahvata bez mogućih komplikacija i rehabilitacije, može se očekivati tek za 3-6 meseci.
Preuzeto: Stetoskop.info
