Rođen 1811. godine, Nikola Nika Mihajlović bio je najstariji sin poznatog i imućnog somborskog građanina Petra Mihajlovića. U rodnom gradu, završio je osnovnu, dok je u Pešti završio studije prava. Po povratku u Sombor, 1831. godine otvara svoju advokatsku kancelariju.
Kuća u kojoj je živeo sa bratom Đorđom, nalazila se u porti Svetođurđevske crkve. Somborskoj pravoslavnoj crkvenoj opštini zaveštali su svoju kuću, salaš na putu ka Bezdanu i 181 jutro zemlje.
U Srpskoj učiteljskoj školi, Mihajlović je od 1834. do 1842. godine predavao mađarski jezik. U Magistratu se zapošljava 1842. kada biva izabran za podbeležnika. Šest godina kasnije, Nika Mihajlović postaje prvi sudija u Somboru, ali će po izbijanju Mađarske revolucije to mesto prepustiti Adalbertu Putniku. Za gradonačelnika Sombora izabran je 1849. godine, odmah po završetku revolucije.
Godinu dana kasnije, postaje sudija Sreskog suda u Somboru, dok će 1854. godine postati član temišvarskog Zemaljskog suda, a 7 godina posle postaje sudija Apelacionog suda. Nika Mihajlović izabran je 1863. godine za savetnika Ugarske dvorske kancelarije u Beču. Za župana Bačko-bodroške županije imenovan je 1867. godine, a samo dve godine kasnije, u Budimu postaje predsednik Kasacionog suda.
Franc Josif odlikovao je 1887. godine Niku Mihajlovića ordenom gvozdene krune drugog stepena i imenovao za doživotnog člana Ugarskog gornjeg doma. Važno je napomenuti da je 230. godina trajanja austrijskog carstva, a kasnije i Austro-ugarske, Nika od svih somborskih Srba bio na najvišem državnom zvanju.
U 84. godini, februara 1895. preminuo je u Somboru.
Somborska središnja srpska osnovna škola sagrađena je 1903. godine, na mestu nekadašnje kuće Nike Mihajlovića.
