Rođena je 1463. godine, kao vanbračno dete Galeaca Marija i žene njegovog najboljeg prijatelja. Odgajana je na dvoru njenog dede Frančeska Force, koji je bio vojskovođa u najamničkoj vojsci i koji je, po izbijanju milanskog građanskog rata, preuzeo vlast. Porodica Sforca na vlasti je ostala do 1535. godine.
Katarini je pruženo sve najbolje – od obrazovanja, do nege. Njena porodica je, kao i većina ondašnjih porodica iz višeg staleža, imala za nju isplaniranu budućnost, da je udaju za nekog bogatog i uglednog.
Sa nepunih deset godina, verena je za Đirolama Rijarija, koji je tada imao preko trideset godina. Đirolamo je bio nećak pape Siksta IV, a za vreme Katarininog školovanja, on je polako zauzimao deo centralnih italijanskih teritorija. Kada je imala samo 14 godina, njen otac je ubijen, a ona se preselila u Rim gde joj je papa priredio izuzetan doček i pomogao joj da nastavi da se školuje.
Po prelasku u Rim praktično otpočinje i njen bračni život sa Đirolamom, a njen muž je ustoličen na mesto papinog glavnog savetnika. Iz ovog braka, izrodilo se čak devetoro dece, od čega sedmoro Rijariju, a dvoje ljubavnicima. Iako je bila posvećena majka, Katarinu ništa nije sprečilo u njenim težnjama. Naime, tokom sukoba Rijarija sa porodicom Mediči, neprijatelji su se urotili protiv ovog bračnog para, a Katarina je počela da vodi obuku vojnika. Time je postala prva žena sa mačem u ruci u Evropi tog doba. Nakon smrti pape Siksta, u Rimu je nastao opšti metež. Katarina je, u poodmakloj trudnoći, odjahala na tvrđavu gde se birao novi papa kako ne bi bio izabran neko ko nije po volji porodice Sforca.
Kada se njen muž razboleo, tokom 1487. godine, ona je preuzela upravljanje nad Forlijem i Imolom, a zavere koje su neprijatelji kovali protiv porodice Sforca, Katarina je uspešno razbijala i razotkrivala. U pokušaju da spreči ubistvo njenog supruga, glave mrtvih zaverenika je poređala ispred kapija Forlija. Međutim, tokom 1488. godine Rijarija je ipak ubijen. Nakon toga su Katarina i sva njena deca pohapšena i bačena u tamnicu. Prema nekim istorijskim izvorima, ni tamnica je nije sprečila da dođe do zidina tvrđave u kojoj je bila zarobljena, a sa zidina je, nakon što su joj zapretili ubistvom sve njene dece, viknula:
„Obesite decu, preda mnom. Evo, imam šta je potrebno da napravim drugu!“
Zaverenici nisu imali kud. Na ovu hrabrost odgovorili su time što su joj dopustili da vlada, pa je u svojoj 25. godini Katarina Sforca, u svojstvu regentkinje, vladala Forlijem i Imolom.
Katarina u opasnost dolazi po dolasku na vlast porodice Bordžija, tokom 1492. godine, a Ćezare Bordžija je od nje oteo teritorije tokom iste godine. Ipak, Katarina je rešila da ovaj „požar“ ugasi ljubavnom vezom sa krvnim neprijateljem porodice Sforca. Naime, ona je ušla u ljubavni odnos sa Đovanijem de Medičijem, pa je stekla i naklonost njegove porodice. Katarina je borbu sa Bordžijama nastavila tako što je povela vojsku da brani spoljne granice njenih teritorija. Pod punim vojnim oklopom, iza sebe je imala 900 vojnika. Iako hrabar, ovaj potez nije se ispostavio kao mudar, pošto je, nakon poraza, porodica Sforca proterana u Firencu.
U istoriji je ostala obeležena kao hrabra i preduzimljiva renesansna ratnica, koja je svoju porodicu i svoje teritorije branila do smrti. Umrla je veoma mlada, sa 46 godina, tokom 1507. godine. Njeni savremenici opisivali su je kao „muškobanjastu“, a često su je istoričari poredili sa Jovankom Orleankom. Prema njihovim navodima, nije bila voljena u muškom svetu, upravo jer se ponašala kao oni – i to sa izuzetnim uspehom.
