Rođen je 29. juna 1863. godine u Somboru, u krojačkoj porodici Mihalja Juhasa. Osnovnoškolsko i gimnazijsko obrazovanje stekao je u Somboru, a 1879. godine se otisnuo u Budimpeštu, u nadi da će upisati školu crtanja. Ipak, zbog nedostatka novca, sledeće godine se vratio u rodni Sombor i postao županijski službenik. Tokom 1886. godine dobio je stipendiju grada kako bi upisao Višu likovno-umetničku školu, a od naredne godine dobio je i stipendiju od lokalnog Fonda Đule Falcionea. Postao je nastavnik crtanja 1890. godine, a umetničke studije je nastavio u školi Karolja Loca. Njegov talenat nije ostao neprepoznat, pa je Sombor iz sredstava grada odvajao za njegovo dalje usavršavanje – obilazio je Pariz, Minhen i celu Italiju, gde je svuda izučavao slikarski zanat, a potom je 1898. godine, naslikavši gotovo 250 živopisnih crteža, ilustrovao prvu knjigu o egipatskoj umetnosti.
Od te godine, pa do 1903. godine, Juhas je živeo i radio u rodnom Somboru. Slikao je pejzaže i portrete, a već 1900. godine imao je prvu samostalnu izložbu u ondašnjem hotelu „Lovački rog“ („Sloboda“). Nakon što je zaradio nešto novca od prodaje umetničkih dela, otisnuo se u Dubrovnik, gde će uraditi svoju najpoznatiju sliku „Fort Lorenco“. Odmah potom, pozvan je da održi samostalnu izložbu u Novom Sadu, a 1902. godine imenovan je ta ilustratora Istorijskog društva Bačko-bodroške županije.
Tokom 1903. godine seli se u Budimpeštu, gde nastavlja da radi književne ilustracije. Seli se u Gedele 1905. godine, a tamo se priključuje osnivačima umetničke kolonije. Kasnije će, sa svojim kolegama, izlagati na kolektivnim izložbama u Budimpešti i Somboru, kao i na Međunarodnoj grafičkoj izložbi održanoj u Londonu 1908. godine. Samostalne izložbe imao je još u Segedinu i Pešti.
Arpad Juhas nije bio talentovan samo za slikarstvo. Govorio je više svetskih jezika, bavio se sporadično matematikom, a za to vreme bio je neobičan i po tome što je bio – vegeterijanac. U svojoj plodonosnoj karijeri, odbio je ponudu Škole za primenjenu umetnost u Budimpešti, odakle su ga zvali da postane redovni profesor. On je smatrao da umetnik mora da bude slobodan, kako bi mogao da stvara.
Preminuo je 30. maja 1914. godine u Pecelu. Nakon njegove smrti, organizovano je više samostalnih izložbi, u Subotici, Gedeleu, Budimpešti i Somboru, a radovi su bili prikazivani i na mnoštvu kolektivnih izložbi.
Njegova dela, osim u Subotici i Gedeleu, mogu se pronaći i u Gradskom muzeju Sombor, ali i u Istorijskom i etnografskom muzeju u Budimpešti, kao i u Mađarskoj nacionalnoj galeriji u Budimpešti.
