Rođen je 9. februara 1898. godine u Somboru, u uglednoj somborskoj zemljoposedničkoj i svešteničkoj porodici, koja je poreklom sa Kosova. Konjovići su se u somborski kraj doselili početkom XVIII veka. Od samog naseljavanja, ova porodica je predstavljala istinsku intelektualnu i kulturnu elitu ovog kraja, a Konjovići su iznedrili poznate i značajne kompozitore, gradske senatore i gradonačelnike, advokate, poslanike, pedagoge i spisatelje.
Osnovnu školu i gimnaziju Milan Konjović je završio u Somboru, gde je i maturirao 1916. godine. Bio je najbolji đak u generaciji i vrhunski mačevalac i atletičar. Već tokom gimnazijskih dana upriličio je svoju prvu samostalnu izložbu, koja se sastojala od više desetina slika rađenih tehnikom ulje na platnu. Tokom godine u kojoj se proslavljao stogodišnji jubilej postojanja Gimnazije, Konjović je školi poklonio crtež Gimnazije iz vremena kada ju je on pohađao. Tada je zapisao da je u Gimnaziji „postao svestan, u svojoj 16. godini, da ima određen životni put: mukotrpno i plemenito poslanje umetnika, koje će kroz život časno vršiti, sa skrušenošću i ponosom“.
Odmah po maturiranju, mobilisan je i poslat na ruski, a zatim i na italijanski front. Nakon rata upisuje studije slikarstva u Pragu, ali ubrzo ih napušta i put ga nanosi u Beč. Tamo je proučavao umetnost starih slikarskih majstora. Prve izložbe van granica svoje države imao je u Pragu, zajedno sa nekolicinom jugoslovenskih slikara, a potom odlazi u Pariz, gde zakupljuje atelje. Tokom svog boravka u Parizu, u više navrata svraća u rodni Sombor.
Prvu veliku samostalnu izložbu, kao već afirmisan slikar, u Somboru organizuje na jesen 1926. godine, u Velikoj sali Županije, a izložbu je otvorio lično župan Bački, Milivoj Petrović, rođeni brat Veljka Petrovića. Potom je Konjović izlagao u Parizu, Pragu, Amsterdamu i dalje širom sveta.
Krajem dvadesetih godina prošlog veka, u Parizu je kupio kuću i napravio tri ateljea, a početkom tridesetih je u Parizu, posle nekoliko samostalnih izložbi, postao praktično jedan od najpoznatijih slikara onog doba.
Pariska publika je, putem Konjovićevih dela, mogla da vidi somborske predele, ulice, atare. U Sombor se vraća 1932. i, osim uz kraće pauze, više nikad ga ne napušta. Prvu samostalnu izložbu u Beogradu imao je krajem iste godine, a narednih godina izlagaće u Novom Sadu, Somboru, Zagrebu, Solunu, Rimu. Somborski atelje u tornju zdanja Županije biće i njegov atelje sve do okupacije 1941. godine. Jedno vreme, čak, nije samo stvarao, već je u tom ateljeu i živeo.
U vreme kada je intenzivno izlagao u Beogradu, u međuratnom periodu, njegove izložbe su posećivale brojne značajne ličnosti onog doba, a jednom prilikom čak i predsednik jugoslovenske Vlade, Dragiša Cvetković. Poznata je priča kako je Konjović tužio Cvetkovića zbog toga što je uzeo sliku sa izložbe, a nije je platio.
Po izbijanju ratnog sukoba u osvit četrdesetih, zarobljen je i odveden u logor Osnabrik, gde je proveo nekoliko meseci, a i tamo Konjović nije mirovao, već je stvarao i slikao. Po izbavljanju iz zarobljeništva, iduće godine, uz pomoć svojih jevrejskih prijatelja, izlagao u Budimpešti, a ta izložba uzrokovala je brojne probleme Konjoviću. Kada je Sombor oslobođen oktobra 1944. godine, Konjović oberučke prihvata levičarske ideje i politički se angažuje. Tokom 1945. godine postavljen je za direktora Gradskog muzeja Sombor i na tom mestu će ostati narednih 25 godina. Ipak, nije bio omiljen u političkim krugovima, zato što je dovodio izlagače iz međuratnog perioda, iz zbirke Pavla Beljanskog. Nova, preovlađujuće socrealistička umetnost se veoma razlikovala od umetnosti koju je forsirao Konjović.
Spram novog komunističkog talasa, Konjović je u duhu vremena 1947. godine upriličio likovnu izložvu na gradilištu kod Bogojeva. Tokom svoje karijere, 1961. godine pokreće manifestaciju „Likovna jesen“, koja će Sombor ucrtati u mapu likovne umetnosti cele Jugoslavije. Sredinom šezdesetih je poklonio Somboru zbirku svojih dela, od preko 500 radova, koja će biti smeštena u Galeovu kuću i ubrzo će početi sa radom pod nazivom Galerija „Milan Konjović“.
Kulturni pravci Milana Konjovića dele se na nekoliko faza, od rane, preko plave, crvene, sive, kolorističke, asocijativne do vizantijske. Njegova celokupna zbirka iznosi preko 6000 radova, u svim slikarskim tehnikama. Izlagao je u preko 80 gradova širom Jugoslavije i inostranstva. Učestvovao je na preko 700 zajedničkih izložbi, a organizovao preko 300 samostalnih. Bio je redovan član Vojvođanske akademije nauka i umetnosti, dopisni član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti, kao i redovan član Srpske akademije nauka i umetnosti. Dobitnik je Nagrade za životno delo, Sedmojulske nagrade NR Srbije, Nagrade oslobođenja Vojvodine, Nagrade AVNOJ-a, Vukove nagrade KPZ Srbije, Ordena rada i reda i Ordena zasluga za narod sa zlatnom zvezdom.
O Milanu Konjoviću mnogo se pisalo, objavljivali su se zbornici, monografije i knjige, hiljade novinskih članaka, studija, prikaza, često se organizuju okrugli stolovi i naučni skupovi o njegovom liku i delu, a nosilac je i poštanske markice sa svojim likom ili likovnim radom.
Poznu starost dočekao je u rodnom Somboru, gde je i umro 1993. godine. Bio je autentični predstavnik jugoslovenskog i srpskog slikarstva, a rodni Sombor kroz svoje radove predstavljao je u izuzetno romantičarskom smislu.
