Nirnberški rasni zakoni za Hitlera su predstavljali početnu fazu konačnog pitanja, za Jevreje ovo je značilo početak javnog i neometanog progona širom Nemačke koji će u istoriji ostati zabeležen kao holokaust.
Nirnberški zakoni predstavljaju dva zakona koji su doneti u nacističkoj Nemačkoj tokom septembra 1935. godine, na godišnjem skupu nacista u Nirnbergu. “Zakon o zaštiti nemačke krvi i nemačke časti” i “Zakon o državljanstvu Rajha”, su od tog trenutka i zvanično “ozakonili” rasne teorije prouzrokovane partijskom ideologijom.
Prvi je zabranjivao brakove između Jevreja i nejevrejskih Nemaca, kriminalizovao seksualne odnose među njima i zabranjivao Jevrejima da zapošljavaju nemačke žene mlađe od 45 godina kao služavke.
Dok je drugi imao za cilj da definiše na koga se primenjuje prvi zakon. Samo pojedinci “nemačke ili srodne krvi” mogu biti državljani Nemačke, dok su Jevreji definisani kao rasa i zbog toga su lišeni nemačkog državljanstva i statusa – bili su “podanici države”.
“Legalni temelji” za progon
“Građanin Rajha je osoba koja uživa zaštitu nemačke države i koja ima posebne obaveze prema državi. Status podanika države stiče se u skladu sa zakonima Rajha i zakonima o državljanstvu Rajha. Građanin Rajha je svaki podanik države nemačke ili srodne krvi, koji svojim ponašanjem dokaže da je spreman i sposoban da verno služi nemačkom narodu i Rajhu. Državljanstvo Rajha dobija se izdavanjem potvrde o državljanstvu. Samo građani Rajha imaju sva zakonom propisana politička prava”.
Ova dva člana i tri tačke Zakona o državljanstvu Rajha postavili su temelje za istrebljenje svih pripadnika nearijevske rase u Nemačkoj, kao i njenim okupiranim teritorijama. Prema pravilima ovog zakona punokrvnim Jevrejem je smatrana svaka osoba sa troje ili više srodnika drugog stepena prave linije, bez obzira na trenutnu religijsku pripadnost.
U želji da budu što precizniji, detaljno su definisali i osobe mešane krvi koje su delili u dve kategorije. Prva je podrazumevala osobe čiji jedan roditelj je bio Jevrej. Oni su mogli da postanu punopravni građani Rajha samo pod jednim uslovom, a to je podrazumevalo odbacivanje bilo kakvog učešća u okvirima jevrejske zajednice.
U drugu kategoriju su potpadale osobe čiji je jedan srodnik drugog stepena tj. baba ili deda, bio Jevrej. Na njih se takođe odnosilo prethodno spomenuto pravilo ukoliko žele da zadrže svoja prava.
Kumulativna radikalizacija i ostale pošasti
Donošenjem Nirnberških zakona, kvalitet života među Jevrejima je drastično opao. Njegove odredbe su direktno uticale na svakodnevni život svih “podanika” u Nemačkoj, na najosnovnijim i najintimnijim nivoima. Jedna od indirektnih posledica je bila i kumulativna radikalizacija.
Nirnberški rasni zakoni za Hitlera su predstavljali početnu fazu konačnog pitanja, za Jevreje ovo je značilo početak javnog i neometanog progona širom Nemačke koji će u istoriji ostati zabeležen kao holokaust.
Nirnberški zakoni predstavljaju dva zakona koji su doneti u nacističkoj Nemačkoj tokom septembra 1935. godine, na godišnjem skupu nacista u Nirnbergu. “Zakon o zaštiti nemačke krvi i nemačke časti” i “Zakon o državljanstvu Rajha”, su od tog trenutka i zvanično “ozakonili” rasne teorije prouzrokovane partijskom ideologijom.
Prvi je zabranjivao brakove između Jevreja i nejevrejskih Nemaca, kriminalizovao seksualne odnose među njima i zabranjivao Jevrejima da zapošljavaju nemačke žene mlađe od 45 godina kao služavke.
Dok je drugi imao za cilj da definiše na koga se primenjuje prvi zakon. Samo pojedinci “nemačke ili srodne krvi” mogu biti državljani Nemačke, dok su Jevreji definisani kao rasa i zbog toga su lišeni nemačkog državljanstva i statusa – bili su “podanici države”.
“Legalni temelji” za progon
“Građanin Rajha je osoba koja uživa zaštitu nemačke države i koja ima posebne obaveze prema državi. Status podanika države stiče se u skladu sa zakonima Rajha i zakonima o državljanstvu Rajha. Građanin Rajha je svaki podanik države nemačke ili srodne krvi, koji svojim ponašanjem dokaže da je spreman i sposoban da verno služi nemačkom narodu i Rajhu. Državljanstvo Rajha dobija se izdavanjem potvrde o državljanstvu. Samo građani Rajha imaju sva zakonom propisana politička prava”.
Ova dva člana i tri tačke Zakona o državljanstvu Rajha postavili su temelje za istrebljenje svih pripadnika nearijevske rase u Nemačkoj, kao i njenim okupiranim teritorijama. Prema pravilima ovog zakona punokrvnim Jevrejem je smatrana svaka osoba sa troje ili više srodnika drugog stepena prave linije, bez obzira na trenutnu religijsku pripadnost.
U želji da budu što precizniji, detaljno su definisali i osobe mešane krvi koje su delili u dve kategorije. Prva je podrazumevala osobe čiji jedan roditelj je bio Jevrej. Oni su mogli da postanu punopravni građani Rajha samo pod jednim uslovom, a to je podrazumevalo odbacivanje bilo kakvog učešća u okvirima jevrejske zajednice.
U drugu kategoriju su potpadale osobe čiji je jedan srodnik drugog stepena tj. baba ili deda, bio Jevrej. Na njih se takođe odnosilo prethodno spomenuto pravilo ukoliko žele da zadrže svoja prava.
Kumulativna radikalizacija i ostale pošasti
Donošenjem Nirnberških zakona, kvalitet života među Jevrejima je drastično opao. Njegove odredbe su direktno uticale na svakodnevni život svih “podanika” u Nemačkoj, na najosnovnijim i najintimnijim nivoima. Jedna od indirektnih posledica je bila i kumulativna radikalizacija.
Termin skovan od strane nemačkog istoričara Hansa Momzena je imao za cilj da opiše dešavanja koja su nastala usled zabrana koje su nametnute Jevrejima. Zabeleženo je da su ove zabrane izazvale talas ograničenja sprovođenih od strane nemačkih kompanija, profesionalnih organizacija pa čak i lokalnih zajednica prema Jevrejskom narodu, koje su po težini premašivale i direktive nacističkog režima.
Iako su određeni članovi jasno definisali stepene srodstva i razdovojili državljane od podanika, Nacisti su na sve načine pokušavali da diskriminišu pripadnike drugih naroda koje su smatrali nižim rasama. Pa su tako i osobe mešane krvi proglašavali Jevrejima. Nekima su prava oduzimana samo zato što su bili u bračnoj zajednici sa nekim od njih.
Tek godinama kasnije kada su otkriveni logori smrti, postalo je jasno da su Nirnberški zakoni bili početna faza u Hitlerovom konačnom rešenju jevrejskog pitanja. Ove odredbe su dovele do identifikacije miliona Jevreja u okupiranoj Evropi, sa konačnim ciljem sistemskog genocida nad Jevrejima.
