Dan nakon obeležavanja jednog veka od rođenja Duška Radovića, Narodna biblioteka “Miodrag Borisavljević” Apatin, će u četvrtak, 1. decembra, od 18 časova, za sve zainteresovane građane prirediti književno veče posvećeno jednom od najpoznatijih pesnika na srpskom jeziku, akademiku, Vasilju Vasku Popi, o čijim delima će govoriti prof. dr Mihajlo Pantić.
Vasko Popa rođen je u Grebencu kod Vršca. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Vršcu, a posle toga upisao se na Filozofski fakultet u Beogradu. Studije nastavlja u Bukureštu i Beču. Za vreme Drugog svetskog rata Popa je bio zatvoren u nemačkom koncentracionom logoru u Zrenjaninu. Nakon završetka rata diplomirao je na romanskoj grupi Filozofskog fakulteta u Beogradu, 1949. godine.
Prve pesme objavljuje u listovima Književne novine i Borba. Njegova prva zbirka pesama Kora iz 1953 godine uz pesme Miodraga Pavlovića smatra se početkom srpske posleratne moderne poezije. Ta knjiga je pokrenula rasprave književne javnosti i ostavila veliki uticaj na mlađe naraštaje pesnika. U literarnoj atmosferi socrealističkog pevanja i pripovedanja, koji su bili dirigovani dnevnim potrebama aktuelne političke ideologije, pojava Kore delovala je kao radosno pesničko otkrovenje, ali još više kao šok. Radovala je one koji su stremili modernom pesničkom izrazu i njegovom oslobađanju od dogmi i recepata.
Njegova druga knjiga poezije, „Nepočin polje“, koja je objavljena 1956, imala je četiri ciklusa pesama. Ciklus pod imenom Igre najčuveniji je od njih. Neke od igara koje je Popa igrao su poznate, a neke su njegov vlastiti pronalazak, kao što su igre Klina, Zavodnika, Svadbe, Ružokradice, Semena, Trule kobile, Lovca, Pepela.
Od 1954. do 1979. godine Vasko Popa je radio kao urednik u izdavačkoj kući Nolit u Beogradu. Vasko Popa je jedan od najprevođenijih jugoslovenskih pesnika, a i sam je prevodio sa francuskog jezika. 1972 godine izabran je za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti. Jedan je od osnivača Vojvođanske akademije nauka i umetnosti (14.12.1979.) u Novom Sadu.
Dobitnik je “Brankove nagrade” za poeziju, ustanovljene u Sremskim Karlovcima u spomen na Branka Radičevića. Godine 1957. dobija Zmajevu nagradu, 1968. Austrijsku državnu nagradu za evropsku literaturu, 1976. nagradu za poeziju “Branko Miljković”, 1978. dodeljuje mu se nagrada AVNOJ-a, a 1983. književna nagrada “Skender Kulenović”.
Vasko Popa je umro u Beogradu 5. januara 1991. godine i sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
