Crkva poznata kao Mala Svetođurđevska crkva postojala je u Somboru u vreme Turaka, a obnovljena je 1717. godine.
Somborci su, nedugo zatim, nakon što je grad dobio status slobodnog kraljevskog grada 1749. godine, odlučili da izgrade veću crkvu koja bi bila dostojna dobijenoj privilegiji. Počelo se sa sakupljanjem novčanih priloga od građana za ove namene i posle deset godina, 1759. započelo se sa gradnjom Crkve Svetog velikomučenika Georgija – Velike pravoslavne crkve, da bi radovi bili okončani 1761. godine.
Objekat je izveden u stilu baroka kombinacijom neoklasicističkih i rokoko elemenata što je posebno naglašeno na dekoraciji zapadne fasade. Zvonik iz 1744. godine nadvišen je izgradnjom tornja, a za ove poslove angažovan je Franc Fridrih iz Sombora. Teodoru Kračunu, Jovanu Isajloviću i Lazaru Serdanoviću poverena je izrada slikane dekoracije, a Arseniju Markoviću rezbarski radovi.
Prva liturgija u novoj crkvi služena je o Vavedenju 1761. godine kada je u oltaru postavljena mermerna časna trpeza.
Novi ikonostas sa 77 ikona uradio je Pavle Simić, đak bečke Akademije, prilikom renoviranja unutrašnjosti crkve 1866. godine. Radovi su trajali do 1873. godine.
U porti iza crkve, u prizemnoj trščari Avram Mrazović je 1788. godine pokrenuo Normu u kojoj su se obrazovali učitelji. Stari objekat, izgrađen 1759. godine, renoviran je 1863. godine i u njemu se do 1921. godine održavala nastava za ženska odeljenja Učiteljske škole. Danas je ova zgrada sedište Pravoslavne crkvene opštine.
U Velikoj pravoslavnoj crkvi sahranjen je grof Jovan Branković, kapetan somborske graničarske milicije, i Jovan Jovanović, vladika bački.
Crkva je temeljno obnovljena 1936. godine, konzervatorski radovi izvedeni su 1959-1960. godine, a na arhitekturi 1966, 1980. i 1987. godine.
