U kulturi Asteka, porođaj nije bio samo biološki čin već prava duhovna i fizička borba.
Za Asteke, žene koje su rađale bile su smatrane ratnicama koje su se suočavale sa silama života i smrti, donoseći novi život na svet.
Porođaj je bio viđen kao herojski podvig, jednak borbi muškaraca na bojnom polju.
Posebno poštovanje ukazivalo se ženama koje bi preminule tokom porođaja.
One su, prema verovanju, bile nagrađene istim počastima kao i ratnici pali u bitkama. Njihove duše uzdizale su se u poseban deo raja, poznat kao Cihuatlampa – „Mesto žena“.
Ovo mitsko mesto nalazilo se na zapadu, gde zalazi Sunce, a verovalo se da su žene iz Cihuatlampe pomagale Suncu na njegovom putu ka večnosti, baš kao što su ratnici pratili Sunce od zore do podneva.
Kodeks Mendosa otkriva: Kako su Asteci decu učili veštinama za život
Carstvo Asteka bilo je jedno od prvih društava kod kojih je obrazovanje dece bilo obavezno. Nakon što dete napuni tri godine, roditelji bi započinjali njegovo obrazovanje koje je podrazumevalo uključenje u mnoge poslove. Majke su više vremena posvećivale ćerkama, učeći ih kućnim poslovima, dok su očevi učili sinove da rukuju oruđem. Kako je dete bivalo starije, tako su obaveze postajale složenije. O obrazovanju i vaspitanju astečke dece zna se na osnovu sačuvanih kodeksa od kojih je najpoznatiji Kodeks Mendosa koji nam daje detaljan pregled odrastanja mladih.
Ovaj jedinstveni pogled na majčinstvo i porođaj odražava duboko poštovanje Asteka prema ženskoj ulozi u stvaranju života.
Za njih, život je bio neprestana borba, a svako novo rođenje – još jedna pobeda nad smrću.
